بریده‌های کتاب شهر ماه خونین

نمی‌شد در عرض مدت کوتاهی با خیالات یک نفر جنگید. باید او را می‌پذیرفت و هدایتش می‌کرد.

«مرگ اگه بزرگترین ترس دنیا باشه،من اونو بارها دیدم.»

آذر دیر فهمید بود که آدم ها شبیه قصه هایی می‌شوند که مدام تعریف می کنند.✨

مرگ اگه بزرگ ترین ترس دنیا باشه، من اونو بارها دیده م.

همیشه فکر می کرد تنها چیز واقعی ای که آدم ها به هم می بخشند خاطرات است؛با از دست دادنشان،همه چیز،همه چیز از بین می رود.

< زندگی بعضیا با تاریکی شروع میشه، با تاریکی هم تموم میشه >

بعضی وقتا لازمه برای چیزایی که دوست داری،شجاع باشی.

«باید بجنگیم.جنگ واقعی و مهم‌ترین جنگ همینیه که اینجا جریان داره. نتیجه‌اش مسیر دنیا رو تغییر میده؛یا اونو به سمت روشنایی مطلق می‌بره،یا به سمت تاریکی مطلق.»

همیشه فکر می‌کرد تنها چیز واقعی ای که آدم ها به هم می‌بخشند خاطرات است؛ با از دست دادنشان، همه چیز، همه چیز از بین می‌رود.

دیالوگی را تکرار کرد که تا ابد در ذهن آذر باقی ماند:«آیا تمامش همین بود؟ تمام آن چیزی که باید از زندگی نصیبمان می‌شد؟آنقدر ناچیز و کوچک است که حتی نمی‌توان گفت ارزش یک بار نفس کشیدن را دارد .چه زندگی حقیرانه‌ای برای مردی که رویاهای بزرگی داشت.»

«پیروزی در هر جنگی،بیش از آنکه به خشم و انتقام نیاز داشته باشد،به عشق نیاز دارد.»

دیالوگی را تکرار کرد که تا ابد در ذهن آذر باقی ماند: «آیا تمامش همین بود؟ تمام آن چیزی که باید از زندگی نصیبمان می شد ؟آن قدر ناچیز و کوچک که حتی نمی توان گفت ارزش یکبار نفس کشیدن را دارد . چه زندگی حقیرانه ای برای مردی که رویا های بزرگی داشت!»

بعضی وقتا لازمه برای چیزایی که دوست داری ، شجاع باشی.🤍

اگه الان بلند نشی،برای همیشه از دستش می‌دی بعد دائم به این فکر می‌کنی که چرا اون روز ترسیدی و نتونستی شجاع باشی بعضی وقتا لازمه برای چیزایی که دوست داری،شجاع باشی

آذر خوب می‌دانست تنهایی یعنی چه. یک دفعه تجربه‌اش کرده بود و حالا باز احساسش می‌کرد. بزرگتر شده بود و سال‌ها از مرگ پدرش می‌گذشت،اما باز آن موجود ناتوان را درونش را درونش احساس می‌کرد. تنش پیرتر شده و چشمانش دنیا را بیشتر دیده بود،اما آن موجود درونش هیچ تغییری نکرده و در همان گوشه تاریک خودش در تنهایی بی‌پایان نشسته بود.

زندگی بعضیا با تاریکی شروع می شه ،با تاریکی هم تموم می شه.

«هیچکس هیچ اطلاعاتی در مورد مرگ ندارد. وقتی درخت پیر قبلی مُرد،خیلی‌ها گفتند تعداد بیشماری درخت جوان را از او روییده. خیلی‌های دیگر گفتند وقتی روحش جدا شد،سیلی از پروانه‌ها از تنش بیرون پریدند و در آسمان گم شدند. اما ما چیز دیگری می‌دیدیم. ما درخت تنومند خشکی را دیدیم؛شکلی از نیستی که هیچگاه نمی‌خواهیم باورش کنیم؛رؤیاهایمان یا چیزی را که می‌خواهیم باشیم به آن گره می‌زنیم و در موردش داستان‌های قشنگ می‌سازیم تا یادمان برود فانی ایم و سرنوشتمان همین است.»

پدرش گفته بود: آدم های شجاع آن هایی نیستند که نمی ترسند، آن هایی اند که با وجود ترسی که احساس میکنند همچنان برای مقابله با آن پیش می روند.