بریده‌های کتاب استاد عروسک

"فقط یه اشتباه لازمه تا چیزی به ویرانه ختم بشه – جامعه همین‌قدر بی‌رحمه، و ما داریم وسطش زندگی می‌کنیم."

بعضی وقت‌ها با خود فکر می‌کرد چطور اوضاع این شکلی شد؟ احساس می‌کرد وقتی بچه بود همه با او مهربان‌تر رفتار می‌کردند – والدین خودش، دوستانش، و والدین آن‌ها. از چه زمانی اوضاع اینقدر بغرنج و پیچیده شد؟

همیشه به عنوان یه جایگزین بزرگ شدم – و یه جایگزین ضعیف – از خواهر بزرگترم. به خاطر همینه که همیشه ازش می‌ترسم. وقتی فکر می‌کنم چقدر عصبانیه وحشت می‌کنم، و واسه همینه که خواب تعقیب شدن توسط اونو می‌بینم.

همیشه با خود فکر می‌کرد اگر کسی زمانی قرار باشد او را بکشد، مردِ ما است. برای همین همیشه این تفکر را داشت که اگر فقط جلوی کشته‌شدنش توسط آن مرد را بگیرد، اگر فقط از او فرار کند، دیگر در امنیت خواهد بود و می‌تواند خوشحال باشد‌. پس حالا که از خانه فرار کرده بود، چرا مردی که قبلا هرگز ندیده بود داشت تلاش می‌کرد او را بکشد؟

اگه تو این خونه بمونم، دیوونه می‌شم. من اینجا یه زندانی‌ام. اگه از این خونه نرم، عقلمو از دست می‌دم.

من همیشه در حال مبارزه با خواهر مرده‌م بزرگ شدم و هیچ‌وقت فرصت نکردم یه کودکی شاد داشته باشم.

تو دختری هستی که ما دنبالش می‌گردیم. اینجا خونه توئه. تو ستاره مایی‌. و دختر کارش به داخل سطل زباله کشید.

این او بود که نام خواهرش را دزدیده بود، زندگی‌اش را ربوده و تمام وجودش را غصب کرده بود – حداقل، این چیزی بود که به آن باور داشت. والدینش او را این‌شکلی بار آورده بودند. پدر و مادرش که غرق در خاطرات خواهر مرحومش بودند، به آنچه در قلب برادر کوچکش می‌گذشت توجه نکردند، برادری که با گوشت و خون جلوی چشمشان رشد کرد و بزرگ شد.

"به جای اینکه همشو تو دلت نگه داری، اگه با یه نفر صحبت کنی بهت کمک می‌کنه. اگه نمی‌تونی به خودم بگی، یه دوست هم خوبه."

برای کی دارم زندگی می‌کنم؟ کی از زنده بودن من خوشحاله؟

"مردم معمولا بهم می‌گن سرزنده و پرروحیه‌ام، ولی هیچ‌وقت قبلا بهم گفته نشده که تنها به نظر میام." حتی با اینکه واقعا خیلی تنهام.

همدردی – این بهترین راه برای اسیر کردن قلب یک نفر بود.

می‌خوام برم خونه، می‌رم خونه، می‌رم!!

آینه هیچ‌چیز درباره‌ی شخصی که منعکس می‌کرد نمی‌دانست و به همین دلیل مردم بدون نگرانی خود را در آن آشکار می‌کردند. آن‌ها می‌توانستند خود را فارغ از شکیبایی و تواضعی که دیگران می‌خواستند، بررسی کنند و این به آن‌ها اجازه می‌داد شادی و غرور خود را آزاد بگذارند. تصور کنید آینه‌ها وجود نداشتند و مردم مجبور بودند خود را بدون نگاه کردن به انعکاسشان ارزیابی کنند. آن‌ها مجبور می‌شدند عمیق‌تر نگاه کنند، هرگز نمی‌توانستند آرام باشند یا گارد خود را پایین بیاورند و ادامه‌ی زندگی خیلی سخت‌تر می‌شد.