بریده‌های کتاب صور

فلسطینی یعنی همزاد غم و غربت. پناهنده. همیشه در تعلیق. همیشــه دیگری بودن. همیشــه غریبه. دلتنگ وطن. دلتنگ خانه. بی مکان. حتی نمی داند کجا دفن خواهد شد .. 🥲🕊

غریبه می شد وقتــی بــه عدالت خدا شــک می کرد و می گفت این عدل اســت که فلســطینی این همه سال ظلم ببیند و آب از آب تکان نخورد؟

دخترم! عشق به امام حسین تاریخ انقضاء ندارد.»

کاش نجلا هــم بود. عیاض و نجلا شــانه به شــانه هم راه می رفتند و مــن به یک بهانه ای خودم را عقب می کشــیدم و از پشــت سر به قد و بالاشان نگاه می کردم و حظ می بردم .. ❤️

هیــچ فلســطینی ســاکن ســرزمینهای اشــغالی نمی دانــد کــه اگــر ســفر کنــد اجازه بازگشــت بــه او خواهند داد یا نــه. دیدی ویرشــان گرفت کــه اجــازه ندهنــد. بهانــه را هم می تراشــند. ایــن گاوهای بنی اســرائیل اســتاد بهانه تراشی هستند

و محو نور شــد که ســبزی می چید و می ریخت توی ســبد کوچک بافته شده از شاخه‌های نازک زیتون.. ✨️🫒

اگــر در خانــه می مانــد احســاس ماندگــی و مُردگی می کــرد. بایــد می رفت. مثل همیشه گفت:« در مسجدالاقصی نفس کشیدن هم مبارزه است. می خواهم بروم نفس بکشم.»

مسلمان نیست کسی که اسم فلسطین را بشنود و دلش نلرزد.

دو فلســطینی مگــر در فرودگاهی یا گذرگاهی همدیگر را ببینند. خانه ندارند که نشانی بدهند 😭😭😭😭

ابوخالــد خوانــده بــود کــه داعــش لبــاس نارنجــی تــن اســیر می پوشــاند و می بردش به مســلخ امّا نمی کشدش. چند بار این کار را تکرار می کند. با همه ریزه کاری هایش. قربانی دچار این توهّم می شود که او را نخواهند کشت. آرام و رام می نشــیند زیــر دســت جــلاد. غافــل از آن کــه عاقبت ســرش را می برند و می گذارند روی سینه اش. یا با سرش عکس یادگاری می گیرند و می گذارند در فضای مجازی. یا حتی شاید با سرش فوتبال بازی کنند.

ابویحیی گفت:« « فلسطین، کربلای روزگار ماست.»

جهان امروز محتاج علی است.

نمک پاشــان بر زخم فلســطین کم نیســتند. درد خودم کم نیســت. فلسطینی یعنی همزاد غم و غربت. پناهنده. همیشه در تعلیق. همیشــه دیگری بودن. همیشــه غریبه. دلتنگ وطن. دلتنگ خانه. بی مکان. حتی نمی داند کجا دفن خواهد شد.