بریده‌های کتاب قاسم

همین که ابو باقر مرا توی سوریه دید، گفت: "حاج‌قاسم، چرا گفتی ۶۰ روزه به حکومت داعش پایان می‌دهیم؟ کاشکی گفته بودی در آینده‌ای نزدیک! بوکمال آخرین قلعه‌ی دفاعی داعش است. ممکن است بیشتر از ۶۰ روز طول بکشد." گفتم: "ابو باقر، خدا بزرگ است."

فریاد دوم، ثروت‌های بادآورده است. از چه کسانی؟ از ضد انقلاب؟ یا خودی‌های خودی‌نما؟ حزب‌اللهی‌های حزب‌اللهی نما. ارزشی‌های ارزشی نما و دروغین.‌ طاقت‌ها تمام شده. ملاحظه کاری‌ها تمام شده. حداقل روی‌مان بشود دو تا شهید را بدرقه کنیم. روی‌مان بشود به شهید بگوییم راهت ادامه دارد ... کدام راه؟ سخنرانی حاج قاسم سلیمانی، سال ۱۳۷۵

حاج قاسم سلیمانی: ما وقتی به جلسه‌های مسئولین کشور می‌رویم، باید روحیه بگیریم اما برعکس وقتی به جلسه‌های عالی نظام می‌رفتیم، روحیه‌مان را از دست می‌دادیم. تازه باید روحیه آن‌ها را هم بالا می‌بردیم. بیشتر وقت‌ها در کانون‌های تصمیم‌گیری نظام دچار مشکلات سنگینی هستیم.

حسن باقری به تعبیر صحیحش بهشتی جنگ بود. همان نقشی را که شهید بهشتی در انقلاب داشت، حسن در جنگ بازی می‌کرد.

اولین بار است که به این جمله اعتراف می‌کنم؛ هرگز نمی‌خواستم نظامی شوم، هرگز از درجه گرفتن خوشم نمی‌آمد. من کلمه‌ی زیبای قاسم را که از دهان پاک آن بسیجی پاسدار شهید برمی‌خاست، با هیچ منصبی عوض نمی‌کنم. دوست داشتم و دارم قاسم بدون پسوند یا پیشوندی باشم. لذا وصیت کردم روی قبرم فقط بنویسید سرباز قاسم؛ آن هم نه قاسم سلیمانی که گنده‌گویی است و بار خورجین را سنگین می‌کند.

بعد از کربلای ۴ همه کارها را خانم فاطمه زهرا (س) پیش برد‌.

باید برمی‌گشتم به بیابان‌های جنوب‌شرق. باید کاری می‌کردم مردم این منطقه سلاح‌های‌شان را زمین بگذارند و بیل و داس بردارند. این بهترین کاری بود که می‌شد کرد؛ آشتی دادن آن‌ها با خاک و زمین و آسمان، پر کردن بوی نان توی روستاهاشان به جای دود باروت.

(مسئول گزینشم در سپاه) قبل از آنکه فرمم را ببیند، سرتاپایم را برانداز کرد. معذب شدم. گفت با پیراهن آستین کوتاه و کمربند پهن و این موهای فرفری بلند آمده‌ای سپاهی بشوی؟ برو، تو به درد این کار نمی‌خوری.

بخشی از پاسخ رهبر انقلاب به نامه اعلام پایان حکومت داعش در عراق و سوریه از سوی سردار سلیمانی در سال ۹۶: «تاکید می‌کنم از کید دشمن غافل نشوید. آن‌هایی که با سرمایه‌گذاری سنگین، این توطئه شوم را تدارک دیده بودند، آرام نخواهند نشست.»