بریده‌ای از کتاب قاسم اثر مرتضی سرهنگی

اولین بار است که به این جمله اعتراف می‌کنم؛ هرگز نمی‌خواستم نظامی شوم، هرگز از درجه گرفتن خوشم نمی‌آمد. من کلمه‌ی زیبای قاسم را که از دهان پاک آن بسیجی پاسدار شهید برمی‌خاست، با هیچ منصبی عوض نمی‌کنم. دوست داشتم و دارم قاسم بدون پسوند یا پیشوندی باشم. لذا وصیت کردم روی قبرم فقط بنویسید سرباز قاسم؛ آن هم نه قاسم سلیمانی که گنده‌گویی است و بار خورجین را سنگین می‌کند.