بریده‌های کتاب آرورا برمیخیزد

از فین می پرسم : " تو ستاره ها رو دوست نداری؟" آهسته می گوید : "نه." و اولین بار است که می بینم پوزخند نمی زند و چشمش را به زمین دوخته است. "خیلی از ستاره ها میلیون ها ساله که مردن. چون خیلی از ما دورند نوری که پیش از مرگ ایجاد کردن تازه داره به ما می رسه." دستش را به سمت کهکشان پشت شیشه دالان تکان می دهد. "تو الان داری به آسمان پر از شبح نگاه می کنی."

مسئله اینجاست که ، هر چیز غیر ممکنی برای ممکن شدن بهایی دارد

اونا صورت ندارن و می خوان همه چیز رو ناپدید کنن، می خوان اثری از این ماجرا باقی نمونه، می خوان همشو سیاه کنن

نگفتن حرفی به این معنا نیست که به آن فکر نمی‌کنی.