بریده‌های کتاب بی صورت

- اما یه چیزی هست که پدر و مادر ها و دکتر ها و دوست هامون درک نمی‌کنن. - فقط یه چیز؟ - بخشی از ما واقعا مُرد. دقیقا... اون بافتِ روی صورتت، بخشی که برداشتن. اون مُرد و بدون عزا گرفتن براش، نمی‌تونی بخاطر این مدل مردن، هیچ جور خودت رو تسکین بدی.

چه عجیب است که هرچه آتش داغ‌تر شود، بیشتر به رنگ آبی درمی‌آید. آبی، رنگ خلیج سرد، رنگ آسمان عصر سرد، رنگ لب‌ها و انگشت‌های یخ‌زده است. من نمی‌توانم نوع گرم آبی را تصور کنم.

خنده‌دار است که سگ‌ها و گربه‌ها ، باطن آدم‌ها را بهتر از خودشان می‌شناسند، این‌طور نیست؟

ادم می‌خندد:《... اول باید یاد بگیری خودت رو دوست داشته باشی تا بتونی یکی دیگه رو دوست داشته باشی. چون فقط وقتی خودمون رو دوست داریم، عشق یکی دیگه بهمون ارزش می‌ده.》

پذیرش خیلی مهمه. پذیرش یکی از اصول مهم زندگیه.

اولش، بخشی از من فکر می‌کرد که دوباره رشد می‌کنه. منظورم این نیست که واقعا دوباره رشد کنه، اما گاهی باور کردنش سخت بود که موقتی نیست و بالاخره دوباره مثل سابق نمیشم. می‌دونستم که چه اتفاقی افتاده بود، اما فقط نمی‌تونستم باور کنم که تا ابد قراره همینجوری باشم.