بریده‌های کتاب درست حسابی دعوا کن

خشم در هیچ کدام از دو دسته عواطف منفی یا مثبت قرار نمی گیرد و جذابیت این قضیه خودش را کجا نشان می دهد؟ اینکه ما داریم راجع به علم عشق صحبت می کنیم. مفهوم این حرف این است که خشم گرچه معمولا تجربه خوشایندی نیست، شما را به سمت شریک زندگی تان سوق می دهد تا با او ارتباط بگیرید، وارد تعامل شوید و حرفتان را بزنید.

باید یادبگیریم قبل از حرف زدن درنگ کنیم، آنچه را که میخواهیم درباره اش صحبت کنیم، به دقت مرور کرده و تاثیر آن را بر شریک زندگی مان بسنجیم و آنگاه تصمیم بگیریم که آنچه را می خواهیم، مهربانانه تر بیان کنیم. ذهن آگاهی و مراقبه ابزارهای خوبی هستند که به ما یاد می دهند اوضاع را آرام کنیم. وقتی با دنده سنگین حرکت می کنیم، می توانیم قبل از بیان کلمات نادرست به آنها خوب فکر کنیم.

ما به خاطر تفاوت هایمان مشاجره می کنیم، اما این تفاوت ها دلیل عشقمان به یکدیگر نیز هستند.

خشم در عمل سودمند است و باید به آن احترام گذاشت. خشم احساسی طبیعی است و از دل اهداف نافرجام بیرون می زند و به همین خاطر اطلاعات بسیار خوب و سازنده ای در خود دارد ، اما مهم این است که بدون تحقیر یا انتقاد ابراز شود.

وقتی می جنگیم، باید سعی کنیم چیز بهتری خلق کنیم‌ هدف غایی تعارض همین است: خلق چیزی بهتر برای خویشتن، برای خود و شریک زندگی تان و برای جهان.

خواهان رابطه ای باشید که بتوانید در آن از رویاهای یکدیگر حمایت کنید. اگر رویاهای شما به هم پیوند بخورند، اوضاع بهتر خواهد بود.

گاهی ممکن است رویای شما کابوس شخص دیگری باشد

با راه اندازی آزمایشگاه عشق در دانشگاه واشنگتن دریافتم: که آدم ها می توانند با مهربانی، عشق و آرامش با هم مشاجره و دعوا کنند.

تعارض بخش طبیعی از روابط انسانی است و لازمه ارتباط محسوب می‌شود.ما اغلب پائین بودن فتیله تعارض رامترادف خوشبختی می‌دانیم؛اما چنین نیست.فقدان تعارض نشان دهنده استحکام رابطه نیست و ممکن است در عمل نتیجه عکس داشته باشد.

انتقاد هیچ وقت سازنده نیست. آنچه انتقاد را از یک گلایه سازنده متمایز می کند، این است که انتقاد شخصیت طرف مقابل را هدف می گیرد. این یعنی شما به مشکلتان توجه نمی کنید؛ بلکه به شخصی که با او مشکل دارید می پردازید. چیزی به نام 《انتقاد سازنده》 وجود ندارد. انتقاد همیشه مخرب است.