بریده‌های کتاب لاک‌پشت رو لاک‌پشت

زندگی یه داستانه که دهن به دهن نقل می‌شه، نه داستانی که خودت تعریف می‌کنی.

زنجیره‌ی مارپیچ فکر، خاصیتی دارد که اگر واردش بشوی، عملاً هرگز به آخر نمی‌رسد و به جایی ختم نمی‌شود. فقط تا تا قیامت حلقه‌اش را تنگ‌تر می‌کند.

می‌توانم همه‌ی چیزهایی را که درباره‌ی زندگی آموخته‌ام در سه کلمه جمع‌بندی کنم: ادامه پیدا می‌کند.

«مشکل پایان خوش اینه که اون ها یا واقعا خوش نیستن یا واقعا پایان نیستن. می‌دونی؟ تو زندگی واقعی بعضی چیزها بهتر می‌شه و بعضی چیزها هم بدتر. آخرش هم می‌میری.»

وحشت واقعی این نیست که آدم بترسد؛ این است که حق انتخابی برای نترسیدن نداشته باشی.

تو بچه بودن و بچگی کردن حرفه ای بودم الان نمی‌دونم چی هستم؛ اما کارم اصلا تعریفی نداره.

هر کسی می‌تواند به آدم نگاه کند. اما به ندرت کسی پیدا می‌شود که همان دنیایی را ببیند که تو می‌بینی.

«مسئله اینه که کسی رو که از دست می‌دی، می‌فهمی در نهایت همه رو از دست خواهی داد.»

((دکتر سینگ، تو این زمونه همه دیوونه هستن. سلامت عقل نوجوونی مال قرن بیستمه.))

((قلب‌ها را بشکن، اما قول‌ها را نه.))

«خودم را دوست دارم. هر چه تنهاتر و هر چه بی دوست‌تر و هر چه آزادتر باشم، احترام بیشتری برای خودم قائلم.»

زندگی یه داستانه که دهن به دهن نقل می‌شه، نه داستانی که خودت تعریف می‌کنی.

شما وانمود می‌کنین نویسنده خودتون هستید. مجبورید. وقتی اون زنگ یکنواخت ساعت ۱۲:۳۷ از اون بالا به صدا در می‌یاد، فکر می‌کنین من الان تصمیم دارم برم ناهار بخورم. ولی راستش این زنگه که این تصمیم رو براتون می‌گیره. فکر می‌کنین نقاشید، ولی در واقع شما بوم نقاشی هستید.

بعضی وقت‌ها از خودم می‌پرسم اصلا چرا از من خوشش می‌یاد یا حداقل تحملم می‌کنه؟ چرا همه‌شون تحملم می‌کنن؟ حتا به نظر خودم هم آدم رو مخی هستم.

ما خیلی با هم حرف نمی‌زدیم، حتا خیلی به هم نگاه نمی‌کردیم، ولی مهم نبود، چون داشتیم با هم به آسمون نگاه می‌کردیم که شاید از ارتباط چشمی صمیمانه‌تر باشه.

هر کسی می‌تونه نگات کنه، ولی خیلی کم پیش می‌یاد کسی رو پیدا کنی که دنیا رو همون‌جوری ببینه که تو می‌بینی.

فقط عجیبه، یکی که من نمی‌شناسمش در این باره تصمیم می‌گیره و بعد من مجبورم باهاش کنار بیام. مثل اینه که من دارم طبق جدول زمان‌بندی یکی دیگه زندگی می‌کنم. طرف رو تا حالا حتا ندیده‌م.

می‌تونین زندگی خوبی داشته باشین ولی عشق واقعی رو نفهمیده باشین.

بچه بودن رو خیلی خوب بلد بودم و توی هر چیزی که الان هستم، خیلی بدم.