بریده‌های کتاب مسخ

اما بهترین ویژگی لانه من سکوت و آرامش آن است. البته سکوت و آرامشی گمراه کننده که هر لحظه ممکن است از بین برود و همه چیز به پایان برسد. ولی فعلا آرامش بر قرار است.

از آن‌جا که کسی غم او را جدی نمی‌گرفت،روز به روز غمگین‌تر می‌شد.

وای که آدمیزاد چه‌طور یک دفعه از پا در‌می‌آید!

گویی وجودش برای خودش باری بس سنگین است.

در ازبان آلمانی اصطلاح زیبایی وجود دارد:به میان بوته‌ها زدن و ناپدید شدن.من این کار را کردم،به میان بوته‌ها زدم.چاره‌ی دیگری نداشتم،البته با در نظر گرفتن این فرض که انتخاب آزادی امکان‌پذیر نبود.

من در درونی‌ترین بخش خانه‌ی خود زندگی آرامی دارم.

آدم‌ها اغلب خود را با آزادی فریب می‌دهند. همان‌طور که آزادی از والاترین احساس‌ها به شمار می‌آید، فریب حاصل از آن هم جز والاترین فریب‌ها است.

راستی که تا ناچار نباشی تن به آموزش نمی‌دهی. آن‌که در جست‌و‌جوی راه گریز است، جز آموختن فکر و ذکری ندارد، مدام شلاق به دست مراقب خود است و با بروز کمترین نافرمانی تن خود را زیر تازیانه می‌گیرد.

دنیا پر از تنوع است و شگفتی‌های ناخوشایند آن هرگز پایان نمی‌گیرد.

همین‌قدر می‌دانم که اینجا هستم، نمی‌خواهم بیش‌از این بدانم، کشتی من سکان ندارد و دستخوش بادی است که در ژرفترین دیار مرگ می‌وزد