بریده‌های کتاب پری دریایی

هر کس که قلبش می تپه از کشتن هم نوعانش لذت نمی بره

میاکا: غرق چی شدی؟ کیلن: اگه بتونم افکارم رو سرو سامون بدم، حتما بهت می گم.

همه ی ما به خاطر حسرت هامون رنج می کشیم

مهم نبود کجا باشم، از تلاش برای تبدیل شدن به کسی که نبودم، خسته بودم.

می‌دانستم که من هم نمی‌توانم فراموشش کنم، ولی این شکنجه‌ای بود که باید در سکوت تحملش میکردم. سکوت.تا الان دیگر باید به آن عادت میکردم.

نیازی به خواب نداشتم،ولی دلم می خواست برای مدتی هم که شده،همه چیز از حرکت بایستد.

سکوت! تا الان باید به آنها عادت می کردم.

مثل خیره شدن به اثری هنری یا ستارگان در آسمان بود. چاره ای نداشتم جز این که نگاهش کنم.

این هم یه فصله. هر فصلی بالاخره تموم میشه

بنوش و غرق شو و بگذار بشود خموش...

کتاب‌ها مکانی امن و دنیایی به دور از دنیای من بودند. علی‌رقم اتفاق‌هایی که در یک روز یا حتی در یه سال رخ می‌دادند، همیشه داستانی وجود داشت که در آن کسی در تاریکی‌ترین ساعات زندگی‌اش پیروز شود.

مردم همیشه ظالم هستن.هیچ کس به چیزی که سزاوارشه نمی‌رسه.

بیا و در امواج بیفکن قلبت روحت گم شده ولی هنوز هست در جسمت من را بنوش و خاموش بمان هزاران جان به من ده و یک جان بستان به سویم بیا من را بنوش بنوش و غرق شو و بگذار شوم خموش تو نه بیشی و نه کمتر از دگران همه باید بمیرند و آرام گیرند مباش نگران برایم ارمغان بیاور جسمت بگذار دریا باشد مزارت☆

نیازی به خواب نداشتم، ولی دلم میخواست برای مدتی هم که شده، همه چیز از حرکت بایستد.

مدام به این فکر می‌کنم که اتفاق های خوبی قراره بیفته.

به چشمانش و رنگ آبی درخشان شان نگاه کردم ک حس کردم فقط همین برای ما کافی است.

ولی من قلب داشتم صاحب قلبی بودم که داشت می شکست