بریده‌های کتاب اسیر گهواره

حقیقتا چه کسی چیزی درباره زندگی می داند ؟حتی مرگ نیز واقعیتی مسلم نیست .

آسمان مانند کودکی است که حتی یک لحظه هم نمی توان از مراقبتش غفلت کرد ، تا سربر می گردانیم تغییر شکل و رنگ می دهد .

دلم گواهی میداد که مهر و محبت اساس فسادناپذیر زندگی است . برای دیدن معجزه ها کافیست صبر کنیم و از بسیاری کار ها بپرهیزیم.

مکانی وجود دارد که در آن حرف های مهم و اساسی را فقط به ضرر خودمان به زبان می آوریم : این مکان ، جامعه است .

دیوانه انسانی است که به درد و رنج اجازه داده ، جای او را بگیرند .

برای راه یافتن به بهشت، باید از خوشبختی چشم پوشید.

در اعماق ظلمت همیشه ممکن است گنجینه ای وجود داشته باشد .

تمام اشیایی که مارا به خریدن آنها تشویق می‌کنند جایگزین تنها پدیده غایبی می‌شود که رایگان در اختیار ماست.

تمام اشیایی که ما را به خریدن آنها تشویق می کنند جایگزین تنها پدیده غایبی می شود که رایگان در اختیار ماست.

مرده ها آنقدر ها هم که فکر میکنیم نمرده اند و زنده ها آتقدر ها هم که فکر میکنیم ، زنده نیستند .

مردم فکر می کنند که با زیر و رو کردن افکارو عقاید دیگران ، ژرف اندیشی شان را نشان می دهند .

دلم می‌خواهد در یک دانهٔ برف مدفونم کنند.

هیچ تصویری مقدس نیست. زندگی روزانه که به طور کامل در اختیار ما قرار گرفته، از همه چیز دوست‌داشتنی‌تر است.

بدترین فاجعه‌ها را انسان‌های بدجنس و خبیث به وجود نمی‌آورند بلکه مردانِ صرفاً ضعیف و ناآگاه مسبب آنها هستند.

من به مهربانی و احسانی فکر می‌کنم که به اندازهٔ شر و شرارت قابل رشد و پرورش باشد.

حتی کور ها می‌توانند نور را ببیند :کافی ست انسان مهربانی با آنها حرف بزند.

کودکی که حوصله اش سر رفته ، زیاد از بهشت دور نیست : او در شُرف درک این حقیقت است که هیچ فعالیتی ، حتی فعالیت پر نشاط بازی ، انقدر ارزش ندارد که روحمان را سراسر وقف آن کنیم .

در زندگی روزمره بیش از صحنه تئاتر معجزه رخ می دهد.