بریده‌های کتاب آنها به بغداد آمدند

در جهان چیزی به اسم خوب و بد وجود ندارد. این ما هستیم که این طور فکر میکنیم.

وقتی یکی می‌گوید من مثل دیگران نیستم دو ویژگی ارزشمند را که ما همیشه سعی داریم به دست بیاوریم از دست میدهد : برابری و برادری.

موفقیت به دنبال خود نومیدی می آورد.

بعضی مواقع مصلحت اقتضا می‌کند که آدم خودش را قاطی چیزهایی که نمی‌فهمد نکند.

میلتون واقعا حرف خوبی زده که آدم در دوزخ فرمانروا باشد بهتر از این است که در بهشت برده.

ویکتوریا، اگر تو یک برده بودی من آزادت میکردم و به حرمسرای خودم میبردم ..

ناگهان،بدون هیچ دلیلی،منظره‌ی آن کاسه‌ی گلی سه هزار ساله‌ی زمخت که با نوعی بتونه مرمت شده بود در ذهن ویکتوریا نقش بست.بدون شک این چیزها هستند که اهمیت دارند؛کارهای کوچکی که روزانه انجام می‌شود،خانواده‌ای که باید برای آن غذا پخت،چهاردیواری‌ای که خانه را تشکیل می‌دهد،یکی دو وسیله‌ای که مالک آن هستیم.همه‌ی این هزاران هزار مردم عادی روی زمین که سرشان به کار خودشان است و روی این زمین کشت و کار می‌کنند و کاسه کوزه می‌سازند و تشکیل خانواده می‌دهند و خنده سر می‌دهند و گریه می‌کنند و صبح بر می‌خیزند و شب به رختخواب می‌روند.اینها کسانی هستند که اهمیت دارند.

گذشته همیشه کسل کننده است ؛ آینده است که اهمیت دارد✨️

آدم در دوزخ فرمانروا باشد بهتر از این است که در بهشت برده 👌