بریده‌های کتاب قلعه مالویل

انسان تنها حیوانی است که می‌تواند فکر نابودی خودش را بکند و تنها حیوانی است که از این فکر درمانده و مأیوس می‌شود. چه جانور عجیبی است انسان! جانوری که تا به آن حد به نابودی خود حریص است و تا به آن اندازه به حفظ خود مشتاق.

از خودم می پرسم که اگر من به راستی ایمان می داشتم چه تغییری در وضع حاصل می شد. آه! در آن صورت مسلما مسائل تازه ای برای من مطرح می شد، از جمله اینکه چرا خدا به آفریدگان خود اجازه داده است که آفرینش او را نابود کنند؟ ولی بهتر آنکه طرح این فکرها را کنار بگذاریم. آیا ایمان داشتن لااقل مرا دلگرم می کرد؟ نمی دانم، گمان نمی کنم.ولی این فکرها از من خیلی بعید است. خیلی خیالی است. و وقتی هم خواب می بینم خواب کسی را که اصلا نمیبینم خداست.