بریده‌ کتاب‌های شعله در مه

«هرگز شک نکن. هرگز نترس. هرگز بیش از اندازه فکر نکن.» اوکامی همان‌طور که حرف می‌زد نگاهش می‌کرد. گویی به دنبال چیزی ماورای او بود. « این تنها راه زنده موندنه.» ( همچنان این دیالوگ رو تأیید یا رد نمی‌کنم، صرفاً جهت تفکر کردن دربارشون.)

«عشق...» ماریکو روی زینش جابه‌جا شد، تقلا کرد صاف‌تر بنشیند، تا حس اعتماد به نفس بیشتری منتقل کند. «... چیزی نیست که بشه درکش کرد یا توضیحش داد. ناملموسه. مثل جادو. اونایی که قدرتش رو ندارند نمی‌تونند کاملا درکش کنند.» رانمارو سرش را کج کرد. «کمی غمگینه.»

«کلمات همه چیز رو ممکن نمی‌کنند، عقاید بذر بالقوه شدن هستند.» «بدون کلمات، عقاید چیزی نیستند جز افکار بی‌صدا.» اوکامی شاخه را ثابت نگه داشت.راسخ. «بدون عقاید، کلمات هرگز به مرحله تولد نمی‌رسند.» «خب، پس بدون کلمات، یه عقیده رو مطرح کن.» (هرچند عقاید رو میشه بدون کلمات هم بیان کرد. ولی این دیالوگ‌ها رو دوست داشتم.)

شاید ذهنم فقط چیزهایی رو می‌دید که دوست داشت ببینه...

«ما در هر شرایطی انتخاب می‌کنیم چی باشیم، کلمه باشیم یا اندیشه‌.»

-کلمات همه چیز رو ممکن نمیکنند،عقاید بذر بالقوه شدن هستند. -بدون کلمات،عقاید چیزی نیستن جز افکار بی‌صدا.

ملکه‌اش نیست.همسرش نیست. اما صاحب قلب اوست.

بالاخره به حرف آمد."من خونسرد نیستم،دائما تلاش میکنم بر ترسم غلبه کنم." -خب چرا خودت رو اذیت میکنی؟ -چون دوست ندارم ضعیف بنظر برسم.