بریده‌های کتاب اگر حقیقت این باشد

«نمی شناسمت، اما مطمئنم اگر می‌شناختم، دوستت داشتم.»

چیز دیگری برای نوشتن باقی نمانده. نه آینده ای که درباره اش بنویسم. نه گذشته ای که بتوان جبران کرد. یعنی به پایان داستانم رسیده ام؟

تلاش کرده ام تا مثل سیمانِ زیرپایم،سخت دل باشم.اما خیلی هم موفق نبوده ام.

《جرمی: فکر نکنم به اندازه کافی اینجا مونده باشی.》

پیش از آشنایی با او سرگشته و بی هدف بودم، تشنه بودم و حضور او مرا سیراب می کرد. گاهی حس می کردم بدون او دوام نمی آورم

عشق در نگاه اول وجود ندارد، مگر اینکه به اندازه‌ی کافی کنار کسی بمانی تا چنین عشقی ساخته شود.

به من خیره شد. حاضرم قسم بخورم به این فکر میکرد که زندگی با من چگونه خواهد بود.نمی شود به کسی آنطور نگاه کنی که جرمی به من نگاه میکرد،مگر آن که آینده ات را با او تصور کنی.

چیز دیگری برای نوشتن باقی نمانده. نه آینده‌ای که درباره‌اش بنویسم. نه گذشته‌ای که بتوان جبران کرد... یعنی به پایان داستانم رسیدم؟

هرصدایی برای قوه‌ی تخیل یک نویسنده ،تهدید است.

نمی‌شناسمت، اما مطمئنم اگر می‌شناختم، دوستت داشتم.

وقتی بدترین ها را تجربه می کنی، دوست داری این کار را بکنی. دنبال آدم هایی مثل خودت می گردی... آدم هایی گرفتارتر از خودت... و از آن ها استفاده می کنی که حسّت نسبت به اتفاقات وحشتناکی که برای خودت افتاده، بهتر شود.

هیچ کس از درون دوست داشتنی نیست. زندگینامهٔ راستین، باعث انزجار خواننده از نویسنده خواهد شد!