بریده‌های کتاب راه واژه ها

رازش آباد کردن ساعت های خلوت مونه،ساعت هایی که مخزن سوخت مون رو پر می‌کنیم تا تمام روز با این سوخت حرکت کنیم! یه سحر و بین الطلوعین آباد ما رو توی محیط های مختلف از گناه دور می‌کنه و یاد خدا رو تو قلب مون زنده نگه می داره!

اگه حواسمون نباشه و استکبار و درمان نکنیم چشم دل مون کور میشه و راه رسیدن به حقیقت رو پیدا نمی کنیم! وقتی من وجودمون بزرگ و بزرگتر بشه بر منطق مون تأثیر می‌ذاره و قدرت تشخیص مون رو ضعیف و ضعیف تر می‌کنه..

ادب داشتن یعنی اینکه کوتاهی یا زیاده روی نکنیم حد و حدودمون رو بشناسیم رعایت کنیم مراقب باشیم کاری خلاف بندگی از ما سر نزنه چون بین خداوند حد و حریمی وجود داره و برای حفظ این حریم باید ادب رو رعایت کرد!

معمولاً موقع تصمیم گیری خودخواهیم! باید سعی کنیم به جای خودخواه،خداخواه باشیم..

توی دوراهی ها فقط خواست خدا رو در نظر بگیریم نه خواست خودمون رو تا کم کم ناخالصی از وجودمون بیرون بیاد و خودگزینی کم شه و بیشتر شدن بندگی مون رو حس کنیم!

چیزهایی که خداوند واجب کرده یا حرام دونسته قراردادی که نیستن حرام های الهی دقیقاً و واقعاً همون چیزهایی هستن که بین بنده و خدا پرده میکشن و از هم دورشون میکنن؛ حلال ها هم چیزهایی هستن که مغناطیس بین انسان و خالقش رو فعال میکنن این کشش بین مخلوق با خالق ارتباط مستقیمی با فرمان پذیری مخلوق داره پس بنده هر قدر با ظرافت بیشتری برنامه دین رو موبه مو پیش ببره و اجرا کنه فاصله ش با خدا کم و کمتر میشه.

پیامبر عزیزمان به جناب ابوذر فرمودند: « اولین قدم عبادت سکوته »

مسجد محل آرامش و تمرکز بر یاد خداست،برای همینه که سروصدا و خریدوفروش توی مسجد مکروهه!

وقتی ساعت های خلوت مون رو آباد کردیم همه روزمون از یاد خدا پر میشه