بریده‌های کتاب ایرانی ها چه رویایی در سر دارند؟

به من گفتند که سربازان روز جمعه سیاه(17 شهریور)، دست کم یک افسر را که دستور تیراندازی به روی جمعیت داده بود، کشته‌اند و می‌گفتند که سربازانی بوده‌اند که فردای آن روز خودکشی کرده‌اند.

در ایران آنکه کهنسال است خود شاه است: او پنجاه سال، صد سال، دیر آمده است. او به اندازه حاکمان شکارگر عمر دارد و این خیال از رونق افتاده را در سر می‌پرورد که کشور خود را به زور لائیک کردن و نوسازی فتح کند. امروز کهنه پرستی پروژه نوسازی شاه، ارتش استبدادی او و نظام فاسد اوست. کهنه پرستی خود رژیم است.

«شما غربی‌ها به مرگ می‌اندیشید، از او می‌خواهید که از زندگی جدایتان کند. او به شما درس ترک و تسلیم می‌دهد. ما به مردگان می‌اندیشیم زیرا به #زندگی پیوندمان می‌دهند. ما دست به سوی مردگان دراز می‌کنیم تا ما را به وظیفهٔ همیشگی #عدالت پیوند دهند. مردگان با ما از وظیفهٔ و از پیکاری که اسباب #پیروزی او را فراهم می‌آورد سخن می‌گویند.»

پرسش دوم بر سر این گوشه کوچک جهان است که زمین و زیر زمین آن میدان بازی استراتژیهای جهانی است برای مردمی که روی این خاک زندگی می کنند جست و جوی چیزی که ما غربی ها امکان آن را پس از رنسانس و بحران بزرگ مسیحیت از دست داده ایم چه معنی دارد:جست و جوی معنوی سیاسی ؟ هم اکنون صدای خنده ی فرانسوی ها را می شنوم اما من می دانم که اشتباه می کنند،[منی که آگاهی ام از ایران بسیار ناچیز است]

سرنوشت عجیبی دارد ایران در سپیده دم تاریخ