بریده‌های کتاب رابینسون کروزو

هر بدی‌ای در خود خوبی‌ای هم نهفته دارد، و چیزی بدتر نیز همراه آن هست.

ولی اگر از موفقیت خود به درستی استفاده نکنیم، همان تبدیل به مایه‌ی فلاکتمان می‌شود.

همه‌ی چیزهای خوب این دنیا زمانی برای ما ارزشمندند که به کارمان بیایند؛ و واقعاً آنچه گردآوری می‌کنیم تا برای دیگران برجای بگذاریم فقط همان مقدارشان سبب لذت ما می‌شود که به کارمان بیاید،و نه بیش.

و وضع من متوسط است، یا متوسط رو به بالا است، و تجربه‌اش به او می‌گوید که بهترین وضع در دنیا همین است. انسان در این وضع بهتر می‌تواند خوش‌بخت شود؛ نه در معرض فلاکت، سختی، و رنج و زحمتی است که زحمتکشان متحمل می‌شوند و نه در معرض غرور، تجملات، جاه‌طلبی، و حسادتی است که افراد سطح بالا دارند.

چون شادی های ناگهانی، چون غم، ابتدا آدمی را پریشان می کنند

هرگاه آدمیان درکی واقعی از چیزها پیدا کنند، خواهند فهمید که نجات از گناه، نعمت بسیار بزرگ‌تری از نجات از مصیبت است.

چه بسا پادشاهانی که از عواقب زاده شدن در رفاه ابراز تاسف کرده‌اند، و آرزو کرده‌اند که کاش در میانه‌ی این دو حد قرار گرفته بودند، جایی بین فقرا و اغنیا، و گفت انسان‌های دانا شهادت می‌دهند که معیار سعادت واقعی همین است، و دعا می‌کنند که نه فقیر باشند و نه غنی.