بریده‌های کتاب روزهای فاطمه (ع): شرحی بر خطبه ی فدک حضرت زهرا (س)

اگر فاطمه(س) از فدک می‌گوید، تنها سخن از فدك نیست. سخن از غدر و خیانتى است كه شكل گرفته، سخن از گرفتن امكانات مالى على(ع) و بستن دست اوست. سخن از كنار زدن دوستان على(ع) و روى كار آوردن دشمنان اوست تا سال‌هاى سال حتى زمینه‌اى براى تحقق كارهاى على(ع) باقى نماند. صفحهٔ - ۱۲۹ - در اپلیکیشن فراکتاب

خشونت آنجایی است که تو به آدم‌ها فرصت ندهی تا بشنوند و انتخاب کنند، جایی است که آنها را بیدار و روشن و آگاه نساخته باشی و جایی است که آنها را به جایگاه امنشان نرسانده باشی و اقدام کرده باشی و درگیر شده باشی.

ما غرورمان را روی شانه هایمان گذاشته ایم. این بار سنگینی است. کمرمان را خم می‌کند و می‌شکند. ای کاش زیر پایمان می‌گذاشتیم و بالا می‌رفتیم؛ که حجم سنگین غرور اگر زیر پا قرار می‌گرفت، برای آدمی، رفعتی می‌آورد و او را به خیلی جاها می‌رساند.

ما با همه‌ی ظرفیتمان حرکت نکرده‌ایم و بار خودمان را بر دوش دیگران انداخته‌ایم و خیال میکنیم رندی همین است، در حالی که زرنگ‌های عالم جور دیگری عمل کرده‌اند و بار دیگران را نیز به دوش کشیده‌اند.

توافیکم الدعوة فلا تجیبون؛ مدام از شما می‌خواهم ، جواب نمی‌دهید. و تأتیکم الصرخة فلا تغیثون؛ فریادم به شما می‌رسد و بین در و دیوار های شهر صدایم را می‌شنوید، اما کمکی نمی‌کنید و به یاری ام بر نمی خیزید.

زمانى كه تو فرصت دادى و تفهيم و تفهم شكل گرفت و بيّنات را براى آنها بازگو كردى و فهميدند و پذيرفتند و با تمام يافته هاشان زير بار نرفتند و انكار كردند. اينجاست كه صفوف و جبهه بندى ها تشكيل مى شود و حق از باطل و اسلام از كفر جدا مى شود و تا حدّ درگيرى و قتال پيش مى روند.