بریده‌های کتاب همه چیز درباره نویسندگی خلاق

صرف نظر از نحوة پيدا كردن شروع قوي براي مطلبتان، پاراگراف هاي بعدي مطلب بايد همگي به اين شروع ربط داشته باشند و پايان مقاله نيز دوباره اشاره اي باشد به اين شروع.

برنامة آموزشيِ كارشناسي ارشد شما را يك راست و فوري ميان جماعتي از استادان و هنرجوياني چون شما مي برد كه همگي همان هدفي را دنبال مي كنند كه شما در پي آن هستيد. يك برنامة خوب آموزشي همچنين شما را با سبك ها، شيوه ها و رويكردهاي مختلفي كه لازمة كسب مهارت و استادي در نمايشنامه نويسي است آشنا مي كند. شايد بعضي از استادان گرايش بيشتري به كارهاي تجربي يا آثار داراي سبك و زبان خاص داشته باشند و برخي هم بيشتر سنتي باشند و به داستان و شخصيت و ساخت نمايش بهاي بيشتري بدهند.

توصية شما به نويسندگان تازه کار يا نويسندگاني که مي خواهند مهارت كسب كنند چيست؟ بنويسيد! بخوانيد! نمي خواهم خوش خيال باشم، اما واقعاً كار به همين سادگي است. خواننده اي که مدام و يك عالم داستان علمي مي خواند، شايد بتواند امتحان كند ببيند مي تواند داستان علمي بنويسد يا نه، چون او با قالب آن آشناست.

پيش از اينكه دست به قلم ببريد و كلمه اي بنويسيد، بايد بدانيد چرا مي خواهيد نمايشنامه نويس شويد. يك دليل نوشتن نمايشنامه تغيير دادن جهان است. دليل ديگرش به دست آوردن پول کلان است. اما شايد بهترين دليل آن اشتياق سوزاني باشد كه در جان شماست و هيچ كس نمي تواند به هيچ وجه شما را از نوشتن آن براي تئاتر باز دارد.

براي اينكه راحت تر با انتقادها روبه رو شويد بايد يادتان باشد که اين کار شماست که ديگران درباره اش قضاوت مي كنند نه خود شما.

وقتي قصه غلط پيش مي رود، بايد از نو شروع كرد.

به طور خلاصه، داستان هاي کوتاه معمولاً ويژگي هاي زير را دارند: * موضوعي ساده دارند؛ موضوعي که معمولاً اين امکان را مي دهد که داستان در مدت زمان کوتاهي اتفاق افتد. * تعداد شخصيت هاي آن ها کم است و اين شخصيت ها به سرعت نشو و نما مي کنند. * گفت وگو ها و حوادثْ داستان را پيش مي بَرد. * از زاوية ديد يک نفر بيشتر استفاده نمي کنند. * ضرباهنگ سريع و شروعي گيرا دارند. * ميانه اي دارند که از اين شاخه به آن شاخه نمي پرد و در مسيري مستقيم به سوي پايان داستان پيش مي رود. * پاياني قوي دارند که داستان را کامل مي کند، ما را به درک چيزي مي رساند و راضي مي کند. * پيرنگ (طرح) و شخصيت هايي دارند که بينشي تازه به شرايط انساني افراد به ما مي دهند.

انگیزه نوشتن از تلاطم زندگی زاده می‌شود .

خودتان را خيلی جدی نگيريد. از ديد كلی، ما در اين جهان پهناور تنها نقطه های كوچكی هستيم.

وقتي كسي دل و دماغ كار كردن نداشته باشد... اگر در كنار شخص ديگري باشد، حتي اگر اين يكي هم مانند او وضعيتي غم بار داشته باشد، اغلب روح شجاعت و ابراز وجود پيدا مي كند و اطمينان به وجودش برمي گردد و كار مي كند/ ماس هارت، نمايشنامه نويس

هر قانوني البته استثناهايي هم دارد، اما فقط زماني مي توانيد از اين قواعد فراتر رويد يا آن را رد كنيد كه ساختار نمايشي را كاملاً فهميده باشيد.

اميد انگيزه اي ملموس ايجاد مي كند و شخصيت را وامي دارد دنبال هدفي باشد. ترس يادآور محسوس عواقب شكست شخصيت در رسيدن به هدفش است. اين دو اصل هميشه درهم تنيده اند. هرگاه اميد شكل مي گيرد، ترس افزايش مي يابد و نتيجه اش کشمکشي است كه تنش و كشش نمايشي را حفظ مي كند.

حتی یک پزشک بد هم باید دوره دانشکده پزشکی را بگذراند.

حسادت ممکن است شما را از مسیر اصلی منحرف کند .

اگر می‌خواهید خوب بنویسید، باید زبان خودتان را خوب بلد باشید. چیزی که بسیاری از نویسندگان تازه کار ندارند. پس اولین چیز این است که مطمئن شوید می‌توانید جمله‌ای بی‌نقص بنویسید.

یکی از راه‌های مورد علاقه‌ام برای الهام‌گیری در خلق شخصیت‌ها نشستن در کافه و تماشای مردم است. این جوری جزئیات مهمی از شخصیت‌ها به دست می‌آورم. من دوست دارم آدمی را تماشا کنم و سپس چیزهایی درباره اش شروع به خیالات کنم؛ مثلا این آقا که پایش می‌لنگد و لباس تجار پوشیده است چه اتفاقی برایش افتاده است؟ سوژه‌های داستان و شخصیت‌ها از دل همین سوالات بیرون می‌آید. * منم همینطور خانم سوزان فرای، منم همینطور.✨🥲

شروع داستان همیشه دشوارترین قسمت داستان است.

نوشته کامل، معمولا حاصل رشته‌ای از بازبینی‌ها و اصلاحات است.