بریده‌های کتاب همه چیز درباره نویسندگی خلاق

هدف + مانع = كشمكش. اين فرمول به لحاظ نظري، ساده است و در عمل هم مي تواند ساده باشد؛ به شرط اينكه ضرورت هدف را با روشني بيان كنيد.

بهترين روش براي شروع ويرايش اين است كه... كه كاري نكنيد (مي بينيد كه كار خيلي سختي نيست!). حتماً در اين موقع وقت و نيروي زيادي صرف نوشتن پيش نويس اوليه كرده ايد و اين كار را آن چنان خوب انجام داده ايد كه لياقت استفاده از زنگ تفريح را داريد. خوب، تفريح كنيد. براي مدتي هرچه مقاله و شعر و نشريه است كنار بگذاريد. البته احتمالاً دائم به آن ها فكر مي كنيد، اما سعي كنيد كاري به كارشان نداشته باشيد. وقتي مدت كوتاهي از آن ها دور شويد، بعداً با نگاه تازه و نيروي تازه اي كه لازمة بازنويسي است به سروقت آن ها خواهيد رفت.

در یکی از داستان‌های اوایل کارم،..... ، من از خودم پرسیدم: اگر جامعه‌ی آدم ماشینی‌ها (ربات‌ها) به این نتیجه برسند که محصول تکامل داروینی هستند، نه ساخت انسان چ می‌شود؟ 😅😁

از فرهنگ لغت يا کتاب هاي راهنماي سبك كمك بگيريد تا املاي کلمات و سبک خود را درست کنيد. اگر به مهارت هاي خود در اين قسمت اطمينان نداريد، مي توانيد از يك ويراستار حرفه اي يا نمونه خوان حرفه اي براي بررسي اثر نهايي خود كمك بگيريد.

آن قدر توصيه هاي مفيد به من کرده اند که نمي توانم بگويم «بهترين» آن ها كدام است. پدر و مادرم مي گفتند: دوست هايت را با دقت انتخاب کن. اين پند خوبي بود. همچنين مي گفتند: در بعضي چيزها خيلي شور و شوق داري؛ ببين چطور مي تواني هم آن را بنويسي و هم خوب نقاشي کني. به عبارت ديگر چيزي را بنويس که باهاش آشنايي، يا حداقل دربارۀ موضوعي که اطلاعي از آن نداري خوب اطلاعات كسب كن.

براي اينکه بتوانيد قالب مورد علاقه تان را پيدا كنيد، سعي کنيد آثار متنوع و زيادي مطالعه کنيد؛ مثلاً مي توانيد آثار برندگان جوايز يا کتاب هايي را که دوستان و همکارانتان ـ از هر نوعي که هستند ـ به شما معرفي مي کنند بخوانيد.

صرف نظر از نحوة پيدا كردن شروع قوي براي مطلبتان، پاراگراف هاي بعدي مطلب بايد همگي به اين شروع ربط داشته باشند و پايان مقاله نيز دوباره اشاره اي باشد به اين شروع.

برنامة آموزشيِ كارشناسي ارشد شما را يك راست و فوري ميان جماعتي از استادان و هنرجوياني چون شما مي برد كه همگي همان هدفي را دنبال مي كنند كه شما در پي آن هستيد. يك برنامة خوب آموزشي همچنين شما را با سبك ها، شيوه ها و رويكردهاي مختلفي كه لازمة كسب مهارت و استادي در نمايشنامه نويسي است آشنا مي كند. شايد بعضي از استادان گرايش بيشتري به كارهاي تجربي يا آثار داراي سبك و زبان خاص داشته باشند و برخي هم بيشتر سنتي باشند و به داستان و شخصيت و ساخت نمايش بهاي بيشتري بدهند.

توصية شما به نويسندگان تازه کار يا نويسندگاني که مي خواهند مهارت كسب كنند چيست؟ بنويسيد! بخوانيد! نمي خواهم خوش خيال باشم، اما واقعاً كار به همين سادگي است. خواننده اي که مدام و يك عالم داستان علمي مي خواند، شايد بتواند امتحان كند ببيند مي تواند داستان علمي بنويسد يا نه، چون او با قالب آن آشناست.

پيش از اينكه دست به قلم ببريد و كلمه اي بنويسيد، بايد بدانيد چرا مي خواهيد نمايشنامه نويس شويد. يك دليل نوشتن نمايشنامه تغيير دادن جهان است. دليل ديگرش به دست آوردن پول کلان است. اما شايد بهترين دليل آن اشتياق سوزاني باشد كه در جان شماست و هيچ كس نمي تواند به هيچ وجه شما را از نوشتن آن براي تئاتر باز دارد.

براي اينكه راحت تر با انتقادها روبه رو شويد بايد يادتان باشد که اين کار شماست که ديگران درباره اش قضاوت مي كنند نه خود شما.

وقتي قصه غلط پيش مي رود، بايد از نو شروع كرد.

به طور خلاصه، داستان هاي کوتاه معمولاً ويژگي هاي زير را دارند: * موضوعي ساده دارند؛ موضوعي که معمولاً اين امکان را مي دهد که داستان در مدت زمان کوتاهي اتفاق افتد. * تعداد شخصيت هاي آن ها کم است و اين شخصيت ها به سرعت نشو و نما مي کنند. * گفت وگو ها و حوادثْ داستان را پيش مي بَرد. * از زاوية ديد يک نفر بيشتر استفاده نمي کنند. * ضرباهنگ سريع و شروعي گيرا دارند. * ميانه اي دارند که از اين شاخه به آن شاخه نمي پرد و در مسيري مستقيم به سوي پايان داستان پيش مي رود. * پاياني قوي دارند که داستان را کامل مي کند، ما را به درک چيزي مي رساند و راضي مي کند. * پيرنگ (طرح) و شخصيت هايي دارند که بينشي تازه به شرايط انساني افراد به ما مي دهند.

خودتان را خيلی جدی نگيريد. از ديد كلی، ما در اين جهان پهناور تنها نقطه های كوچكی هستيم.

وقتي كسي دل و دماغ كار كردن نداشته باشد... اگر در كنار شخص ديگري باشد، حتي اگر اين يكي هم مانند او وضعيتي غم بار داشته باشد، اغلب روح شجاعت و ابراز وجود پيدا مي كند و اطمينان به وجودش برمي گردد و كار مي كند/ ماس هارت، نمايشنامه نويس

هر قانوني البته استثناهايي هم دارد، اما فقط زماني مي توانيد از اين قواعد فراتر رويد يا آن را رد كنيد كه ساختار نمايشي را كاملاً فهميده باشيد.

اميد انگيزه اي ملموس ايجاد مي كند و شخصيت را وامي دارد دنبال هدفي باشد. ترس يادآور محسوس عواقب شكست شخصيت در رسيدن به هدفش است. اين دو اصل هميشه درهم تنيده اند. هرگاه اميد شكل مي گيرد، ترس افزايش مي يابد و نتيجه اش کشمکشي است كه تنش و كشش نمايشي را حفظ مي كند.