بریده‌های کتاب دیزی دارکر

گاهی مردم نمی دانند عاشقند تا زمانی که عشقشان را از دست می دهند.

" او همیشه از همنشینی با انسان ها ناراضی بوده. می‌گوید گوش کردن به احساسات و عواطف ساختگی انسان ها که آنقدر احمقند و نمی‌فهمند این افکار متعلق به خودشان نیست کار بسیار سختی است "

-آدم های مختلف به چیزهای مختلفی اعتقاد دارن. -تو به چی اعتقاد داری؟ -من به مهربونی و سخت‌کوشی اعتقاد دارم. -خدا چی؟ -من اعتقاد دارم که خدا هم به سخت‌کوشی اعتقاد داره. -من به چی باید اعتقاد داشته باشم؟ -تو فقط باید به چیزی اعتقاد داشته باشی که خودت دوست داری بهش معتقد باشی و همیشه هم باید به خودت باور داشته باشی.

اعضای خانواده مثل دانه های برف هستند:هر کدام منحصر به فرد و خاص.

اگر نتونی راه برگشتت رو به خوشحالی پیدا کنی، راه رسیدنش رو به جایی پیدا کن که اونجا کمتر غمگین باشی.

شاید(...)وقتی شما انقدر سخت برای رسیدن به چیزی تلاش میکنید،گاهی در ترس دائمی بخاطر از دست دادن آن،زندگی می‌کنید.

افرادی که بیشتر از همه مارا دوست دارند ، بدتر از همه به ما آسیب می زنند ؛ چون می توانند .

ما فقط وقتی زیبایی و منحصر به فرد بودن کسی یا چیزی رو تحسین می کنیم که مرده باشه. *** این موضوع همیشه برام عجیب بوده،اینکه مردم قدر چیزی رو که دارن نمیدونن تا زمانی که بمیره.

هر انسانی هم خوبه هم بد، این بخشی از انسان بودنه.

«کلماتش نمی توانند خشمم را فروبنشانند،درعوض آن را تراش می دهند تا خطرناک تر شود،جوری که بتواند زخمی برجای بگذارد»

«دلسوزی با گذشت زمان کمرنگ می شود،نفرت بین افراد پدید می آید و از میان می رود، ولی احساس گناه یک عمر با انسان می ماند.»

<<لازم نیست از مرده ها بترسی ،زنده ها هستن که باید مراقبشون باشی.>>

آینده قولیه که می تونیم تصمیم بگیریم نسبت بهش وفادار بمونیم یا نه، گذشته قولیه که زیرش زدیم.

«بعضی وقت ها رازداری محبت آمیزترین کاری است که می توان در حق کسی انجام داد»

یک حس غریب در سینه ام:))

مادربزرگ به ما آموزش داده بود که شیطان یک مرد تخیلی شاخدار با شنل قرمز نیست. شیطان صدایی در ذهن خود ماست که به ما می‌گويد کارهایی که نباید را انجام دهیم؛شیطان چشم‌هایی است که وانمود می‌کنند نمی‌بییند؛ گوش هایی است که وانمود می‌کنند نمی‌شنوند؛ شیطان شمایید ،شیطان منم، شیطان در همه ما هست.

هر انسانی هم خوبه هم بد، این بخشی از انسان بودنه.

ما فقط وقتی زیبایی و منحصر به فرد بودن کسی یا چیزی رو تحسین می کنیم که مرده باشه. این موضوع همیشه برام عجیب بوده ، اینکه مردم قدر چیزی رو که دارن نمی دونن تا زمانی که بمیره.

ممکن است یک بوم کاملا سفید بتواندخوب باشد اما منظره زیاد جالبی نیست

کتاب ها نجاتم دادند؛ من به آن ها پناه می بردم و در داستان هایشان زندگی می کردم.