بریده‌های کتاب بهترین داستان های کوتاه

هیچ چیزی نمی تونه در آموزش و پرورش جای مادرو بگیره، چون این توانایی رو داره که همراه با بچه هاش احساس کنه، اشک بریزه و بخنده. با منطق و اخلاق چیزی حل نمی شه.

می شه گفت که زیبایی و هنر باهم تاثیرشونو به جا گذاشتن. این موضوع ممکنه واقعیت داشته باشه اما منو راضی نمی کنه. برای اینکه هرچی باشه این تاثیر واقعی نبوده. می خوام بدونم چرا اخلاق و حقیقت نباید به صورت خام ارائه بشن و همیشه باید با یه چیزی ترکیبشون کرد و مثل قرص روشونو یه لایه شیرین کرد؟ این کار درست نیست؛ تزویره، کلکه، حقه بازیه و ...

خلاصه آدم در این مرد اشتیاقی همیشگی و مقاومت ناپذیر می دید که می خواست یه لاکی برای خودش بپیچه تا از تاثیرهای خارجی در امان بمونه و از اون ها جدا باشه.

واقعیت نگران و بی قرارش می کرد و تو یه حالت دلهره دائمی نگهش می داشت. و شاید به دلیل توجیه ترس و تنفرش از حال بود که همیشه گذشته و چیزهایی رو که هیچ وقت اتفاق نمی افتن ستایش می کرد.

اینو از من داشته باشین، تو مسائلی که پای دل درمیون باشه، و به خصوص در امر ازدواج، تلقین نقش مهمی ایفا می کنه.

پول هم مثل ودکا آدم رو از این رو به اون رو می کنه.

به قول پوشکین، دروغی که به ما اعتلا می بخشه برامون از صد تا راست معقول عزیزتره.

من همیشه وقتی به خوشبختی انسان می اندیشم یه جور دلتنگی در خودم احساس می کنم، و حالا که با این مرد خوشبخت رو به رو شده بودم، یه جور احساس غم که با نومیدی پهلو می زد وجودمو پر کرده بود.

به این نتیجه رسیدم که آدم وقتی با موضوع عشق روبه‌رو می شه یا در استدلال هاش باید از چیزی مایه بذاره که بالاتر و مهم‌تر از خوشبختی و بدبختی‌، فضیلت و رذیلت و اینجور مفاهیمه، یا اصلا دور هرچه استدلاله خط بکشه.