بریده‌های کتاب دونده ی هزارتو؛ گذر از جهنم

ولی او و دیگران فقط بچه بودند.

ما نمی‌تونیم به حرف های هر شنکی که می‌شنویم اعتماد کنیم.

_حالت خوبه؟ _خوب؟آره،فکر کنم خوب باشم.ما زنده ایم،فکر کنم این تنها چیزی باشه که مهمه.

هیچ وقت به چشم هاتون اعتماد نکنید *** گاهی چیزی که میبینید واقعی یه، و گاهی چیزی که نمیبینید واقعی یه

مطمئن نبود کی به این نقطه رسیده است. ولی چیزی در درونش شکسته بود

کسی نمیخواست با او حرف بزند. خودش قطعا اعتراضی نداشت؛ تنهایی خوشحال ترش می کرد.

توماس یک بار دیگر احساس کرد بی حس شده است، انگار دیگر از هیچ چیز شگفت زده نمی شد:)

انگار فقط برای این احساس امنیت کرده بودند تا آن را دوباره از دست بدهند.

توماس با خودش گفت: " تو جات خیلی بهتره، چاک. اینجا تموم دنیا افتضاح شده."