بریده‌های کتاب تباهی و خیزش

« شاید که عشق خرافه بود و دعایی که می خواندیمش تا حقیقت تنهایی را عقب برانیم....در نهایت شاید عشق فقط یعنی سوختن در حسرت چیزی بی نهایت تابناک و تاابد دست نیافتنی.»

«اگه کاری کنی باور کنه الان چیزی کمتر از اینه ، هرگز نمی فهمه می تونه چیزی بیشتر از این باشه.»

« گذشته پر از وحشت بود ، آینده هم نفسم را بند می آورد و هراسانم می کرد .»

رد محبتی بر سرم کاشت. « هرچی رو که می شناسی ، هرچی که بهش عشق می ورزی از تو می گیرم تا سرپناهی جز من نداشته باشی.«

«همه می میریم. همه برای دلیلی نمی میرن.»

«رنج قدر خاک رس کم ارزشه و بیشتر از اون هر گوشه و کناری ریخته.مهم اینه هر آدم ازش چی می سازه.»

« نمیشه بدون درد زندگی کرد ، حالا زندگی ت هرچه قدر که می خواد بلند یا کوتاه باشه . مردم تو رو ناامید می کنند.صدمه می بینی و در مقابل آسیب می بینی . »