بریده‌های کتاب کیمونوی بهاری: گزیده هایکوی زنان ژاپنی

چراغ‌ها را خاموش می‌کنم از تنهایی محض سرخوشم

راه رفتن بر برگ‌های ریخته تا وقت دیدار

شبتابی به پنجره‌ام نزدیک می‌شود همین‌طور تو

کسی به من بهار بخشیده است، نمیدانم چگونه

به دنبال باد پاییزی به دنبال تو در پاریس پیاده می‌شوم

بوی آلو مردد میان ((دوستت دارم))‌((دوستت ندارم ))

برف می‌بارد بر نیمکتی که روزی با تو آن‌جا بودم