بریده‌های کتاب خانه خوانی

خانه متحرک خیال مشترک بسیاری است...شاید این تخیل مشترک نشان میدهد که انسان، علاوه بر سکون در خانه به حرکت و تغییر هم نیاز دارد. وقتی مطلقا همه چیز بایستد، مرگ خانه میرسد. خانه هم باید با جریان زمان پیش برود؛ تغییری دائمی که با آن بشود در رودخانه زمان، جاری ماند و گذشتش را تاب آورد؛ چیزی که لحظه ی حال را به گذشته ها و آینده های مختلف پیوند بزند...

همه‌ی ماجراهای زندگی جایی اتفاق می‌افتند و در اصطلاح فصازمانی هستند. تناسب هر اتفاق و جای رخ دادنش باعث می‌شود به شکلی متفاوت در خاطر ثبت شود. گویی فضاها انتخاب می‌کنند چه خاطراتی را در خود نگه دارند و چه خاطراتی را نه.

در رمان جستجو[ی زمان از دست رفته]،هیچ‌گاه توصیف یک مکان بدون حضور هیئتی انسانی صورت نمی‌پذیرد؛ همچنان که چهره‌ی انسانی هیچ‌گاه بدون چارچوب فضایی ظاهر نمی‌شود. (نقل قول از کتاب فانوس جادویی زمان؛ نوشته داریوش شایگان)

فکر میکنید اینکه اتاقی در زیرزمین باشد یا در طبقه بالا چه تاثیری بر خاطره های آنجا خواهد گذاشت؟ ... ما بعضی از خاطره هایمان را در طبقه بالا میگذاریم و بعضی را در زیرزمین.

خانه چنان نزدیک است که گویی در رگ و پوست ما ریشه دوانده است.

این کتاب...صرفا تلاشی است برای فهم عمیق‌تر تاثیر فضای خانه بر کیفیت تجربه‌ی زیسته‌ی تعدادی از ساکنانش.