بریده‌های کتاب دونده ی هزارتو؛ لانه ی گریورها

«اگه نترسیده باشی،پس آدم عادی نیستی!»

«بعضی وقت‌ها آدم به چیزهایی که باور نداره یا فکر نمیکنه اتفاق بیفته،خیلی با دقت نگاه نمیکنه»

دانستن گاهی وقت‌ها چقدر آزاردهنده است.

دلش میخواست چاک فقط خوشحال باشد، ولی خوشحالی و عشق از زندگی انها دزدیده شده بود:)

«رسیدن به مرحله‌ی ناچاری میتونه ما رو مجبور کنه که یه راهی پیدا کنیم»

«سخته از پسرایی که مردن بپرسیم اونا چه کار اشتباهی کردن»

ولی حتی امید واهی هم بهتر از ناامیدی بود

توماس با خودش گفت :" قسم می خورم، چاک ،قسم می خورم که تورو به خونه برگردونم."

«بیشتر آدم‌های اینجا توماس صدام میکنن.خب،به جز نیوت که بهم میگه تامی^^»

«فقط باهاش کنار بیا،اگه تسلیم ترس بشی هیچ وقت نمی‌تونی به هیچ چیز غلبه کنی»

حس‌بدی‌نداشت‌،ولی‌لبخند‌هم‌نمیزد.هم‌خوشحال‌بود‌هم‌نبود. ولی‌به‌هر‌حال،درآن‌لحظه،همین‌قدرهم‌برایش‌کافی‌بود.

«اونا چون دلشون میخواد به زندگی گذشته‌شون برگردن تغییر میکنن،یا از اینکه می‌فهمن زندگی قبلی‌شون از اینجا بدتره افسرده میشن؟»

فقط‌باهاش‌کنار‌بیا، اگه‌تسلیم‌ترس‌بشی‌هیچ‌وقت‌نمی‌تونی‌به‌هیچ‌چیز‌غلبه‌کنی.

از غر زدن دست بردار. فقط وضعیتی رو که توش هستی قبول کن و دیگه بهش فکر نکن.

اگه تسلیم ترس بشی هیچوقت نمی‌تونی به هیچ چیز غلبه کنی.

فقط باهاش کنار بیا،اگر تسلیم ترس بشی هیچوقت نمی تونی به هیچ چیز غلبه کنی.

بیشترآدم‌های‌اینجا‌توماس‌صدام‌میکنن.خب،به‌جز‌نیوت‌که‌بهم‌میگه‌تامی. -توماس

تنها چیزی که می‌خوام یه روز معمولیه،یه روز که فقط استراحت کنم.