بریده‌های کتاب گوشواره های آلبالویی

عزیز هر روز ختم صلوات می گرفت یعنی بعد از تمام شدن نماز تل موقع بسته شدن در مسجد بدون اینکه با کسی حرف بزند همین طور صلوات می فرستاد. یک بار من به عزیز گفتم که بگذارد من هم با او صلوات بفرستم اما او قبول نکرد و گفت که این طوری ممکن است حواسش پرت شود . من ناراحت شدم و به عزیز گفتم خب من هم دوست دارم یک کاری برای آقاجانم بکنم ‌. عزیز گفت این که غصه خوردن نداره تو هم میتونی خیلی کارها برای آقاجانی بکنی مثلا میتونی برای سلامتی اش زیارت عاشورا یا هر دعایی که بلدی رو بخونی من خواندن زیارت عاشورا را بلد بودم کاش آقاجان زودتر می آمد خیلی دوست داشتم وقتی آقاجان آمد به او بگویم که هر روز برایش زیارت عاشورا می خوانده ام تا خدا مواظبش باشد

از گوشه چادر مامان قطره اشکی را که روی صورتش بود دیدم . شاید عزیز هم مثل من دید شاید هم ندید چون عزیز آن روز عینک نزده بود و وقتی عزیز عینک نمی زد زیاد خوب نمی دید

از صدام متنفر بودم دلم میخواست یک تفنگ بزرگ داشتم و با آن صدام را می کشتم تا بجه های او هم بی بابا بشنود و غصه بخورند این طوری شاید می فهمید که وقتی بابای های بچه های دیگر را شهید می کند چقدر آن ها غصه می خورند آخر بی بابا بودن خیلی سخت است!

مامان دختر کوچولو کفش تق تقی پوشیده بود؛ همان کفش هایی که وقتی آدم راه می رود ، تق تق صدا می‌دهد . وقتی کوچک تر بودم ، همیشه دوست داشتم از آن کفش ها داشته باشم. به همین خاطر وقتی توی حیاط بازی می کردم ، سنگ های بزرگ توی باغچه را جمع می کردم و توی سوراخ دمپایی هایم می کردم تا وقتی راه می‌روم ، تَق تَق صدا کند!

همیشه وقتی می‌رفتیم خانه ی عزیز، من با آلبالو ها برای خودم گوشواره درست می‌کردم ؛ گوشواره های آلبالویی.(:

همیشه وقتی می‌رفتیم خانه ی عزیز، من با آلبالو ها برای خودم گوشواره درست می‌کردم ؛ گوشواره های آلبالویی.(: بعد هم آلبالو های گوشواره های آلبالویی ام را می‌خوردم .

یک بار هم گوشواره های آلبالویی ام را دادم به آقاجان ؛ چون طفلک آقاجان هیچ‌وقت گوشواره ی آلبالویی نداشت.

پارچه هایی را که مامان خریده بود نگاه کردم خیلی قشنگ بودند یکی از پارچه ها برق برقی بود د زیر نور لامپ مغازه برق می زر و از همه قشنگ تر بود پارچه برق برقی رنگش صورتی بود و یک دنیا هم دایره های رنگ قرمز داشت.