بریده‌ای از کتاب گوشواره های آلبالویی اثر لعیا اعتمادی

مامان دختر کوچولو کفش تق تقی پوشیده بود؛ همان کفش هایی که وقتی آدم راه می رود ، تق تق صدا می‌دهد . وقتی کوچک تر بودم ، همیشه دوست داشتم از آن کفش ها داشته باشم. به همین خاطر وقتی توی حیاط بازی می کردم ، سنگ های بزرگ توی باغچه را جمع می کردم و توی سوراخ دمپایی هایم می کردم تا وقتی راه می‌روم ، تَق تَق صدا کند!