بریده‌های کتاب حماسه‌ی سجادیه؛ جز حکایت دوست

و از همه‌ی اینها عجیب‌تر و غریب‌تر مرگ ناگهانی یزید بود. یزید اصلا و ابدا مردنی نبود. سی و هشت سالگی که سن مردن نیست. این وسیله‌ی نقلیه طبق تنظیمات کارخانه لااقل باید سی سال دیگر برایم کار می‌کرد. سقط یا اسقاط ‌شدن بی مقدمه و ناگهانی یعنی سیبل تیر غیب قرار گرفته است.

برای تقرب به حکومت اموی باید دو چیز را نداشت: اولی دین است و دومی حریّت. چرا که این هر دو در هر زمان، ممکن است کار دست حکومت بدهد. و دو باید ضرورت دارد: نفاق و قساوت!

-آرزوی من این است که با امام باشم تا انتهای ابدیت،تاخدا خداست.تاهمیشه. - خب این که آرزوی بزرگی نیست. - پس آرزوی بزرگ چیست؟ - چگونه بودن با امام !کفش و لباس هم همیشه با امامامند. - حرف درستی است !جمانه تو چقدر همیشه حرفهای درست میزنی - حرف درست که این نیست. - پس چیست؟ - آرزوی بزرگ آن است که نداشته باشی اش و جرأت خواستنش را هم نداشته باشی. این آرزوی تو را امام همان روزهای اول برآورده کرده است امام آرزوی من؟ کی؟! - همان وقت که تو گفتی اسمت رفیق است و امام گفت تو از این پس رفیق مایی. همۀ آرزوی من آن لحظه این بود که اسمم رفیق بود.

محمد مصطفی آخرین فرستاده خدا از سوی آسمان است و قرآن آخرین و کامل‌ترین نسخه خداوند برای اهل زمین. آنچه از آن پس آسمان و زمین را به هم وصل می‌کند، ریسمان امامت است. حبل الله است. فیوضات و برکات آسمان از این مجرا به زمین می‌رسد و دست اهل زمین با این ریسمان به آسمان.

اما شما هم این را بفهمید که عناصر عالم به دو بخش سیاه و سفید تقسیم نمی شود. همه چیز و همه کس در عالم از مراتب برخوردارند. چه در جبههٔ حق و چه در جبههٔ باطل،همه یک قد و قواره نیستند. اگر کسی یک پارچه سپید نبود،الزاما از لشکر و سپاه سیاهی نیست.

آرزوی جمانه: بزرگترین آرزوی من این است که زیبا شوم به چشم امام. که امام، مرا دوست بدارد و دوست‌دار خود بشمارد. آرزوی رفیق: آرزوی من این است که با امام باشم تا انتهای ابدیت، تا خدا خداست. تا همیشه.