بریده‌های کتاب سفرنامه ها و عکس ها: مارک دو پلو

من دلم می‌گیرد وقتی می‌بینم مردمان خوزستان، بزرگ‌ترین مصیبت‌دیدگان جنگی که همین آلمان‌ها هم در آتش آن دمیدند، نشسته بر تختی از ثروت، کارونشان خشکیده و در غبار آلودگی و تشنگی به سرفه افتاده‌اند.

من دلم می گیرد وقتی امروز صبح با صدای جاروی رفتگر پیر شهرداری کلن ، از خواب بیدار می شوم که میان جارو کشیدن دارد «الهه ی ناز » بنان را میخواند . . من اینجا در کنار راین ، وقتی به کرخه فکر میکنم، دلم می گیرد. نق نمی‌زنم ، غرغرو نیستم‌‌.. مرا ببخشید ، فقط دلم گرفته است.

با آنکه هنرمندان، آلمان را سرزمین بتهوون می‌دانند، با آنکه شاعران می‌گویند اینجا سرزمین گوته است، با آنکه صنعتگران نام آلمان را همپای نام‌هایی چون بنز و بوش و زیمنس می‌خوانند، ولی از نظر شکموها آلمان سرزمین "سیب‌زمینی" است.

با سفر، مفهوم لذت از جهان هستی را بیشتر دریافته‌ام و احساس خوشبختی بیشتری کرده‌ام. این احساس خوشبختی به‌واسطهٔ بخش خوش‌گذرانی سفر نیست که در حضر هم می‌توان خوش گذراند، اما احساس خوشبختی نکرد. این احساس تنها با تجربهٔ سبک زندگی مردم جهان است که پدید می‌آید.

اگر خیلی از کتاب‌ها آمستردام را شهر مدارا می‌خوانند، کتاب‌های دیگری هم هستند که به آن لقب دیگری داده‌اند؛ "شهر دوچرخه‌ها".