بریده‌های کتاب زندگی سیدمحمدحسین طباطبایی

من شاه حسین ولی هستم. خدای تبارک و تعالی می‌فرماید در این هجده سال، کی تو را گرسنه گذاشتم که درس و مطالعه را رها کردی و به فکر روزی افتادی؟

اما آقاجون هیچ‌کدام از اینها را نمی‌داند. مادر نمی‌گذارد بفهمد. می‌گوید:《حاج آقا روحش لطیف است. با تلنگری به هم می‌ریزد.》

تا جایی که میتوانست با قلم نی می نوشت. می گفت: قلم آهنی تاثیر مطلب را کم می کند. چون بنای آهن بر جنگ و خونریزی است. و انزلنا الحدید فیه بأس شدید.

کسی که مقید باشد به چیزهای کوچک، کم کم آماده‌ی چیزهای بزرگ هم می‌شود. اینها خودش آدم را می‌کشد به سمت حقیقت.