بریده‌های کتاب ص خ و ر

شاید احمقانه به نظر بیاید اما صدای هرکسی رنگی دارد؛صداقت سفید است و حرص زرد،امید سبز است و آرزو آبی فیروزه ای،عشق سرخ است و از خودگذشتگی نورانی،و مشکی... نه این یکی را دیگر نمی‌توانم به تو بگویم.

هیچ چیز بهتر از این نیست که خودت را جا بگذاری! می‌دانی،وقتی خودت را جا می‌گذاری دیگر خویشتن همراهت نیست تا تو را سرزنش کند و مثل یک ذره‌بین لعنتی بیفتد به جانت تا حقارت و ضعف‌هایت را صد برابر بزرگ‌تر نشانت دهد.

می‌دانستم این حرص چیز خوبی نیست اما خدانکند وسوسه‌ای بشود همه فکر و ذکرت،تا تسلیمش نشوی محال است رهایت کند.