بریده‌های کتاب همزادهای بورخس

در یکی از نامه‌هایش می‌نویسد ما عاشق هنر هستیم، همانند عارفان که به خدا عشق می‌ورزند و همه چیز مقابل این عشق رنگ می‌بازد. همه‌ی شمع‌های دیگر زندگی (که همگی بوی بدی دارند) مقابل این آفتاب محو می‌شوند.

من خود را نه متفکر می‌دانم نه معلم اخلاق. جز طرفدار ساده ادبیات کس دیگری نیستم، آن که می‌خواهد شگفتی‌های خود و آن نظام معزز شگفتی‌ها را که فلسفه می‌نامیم در قالب ادبیات عرضه کند.

کوندرا می‌گوید: ((رمان حاصل نوعی کیمیاگری است که زن را تبدیل به مرد، مرد را تبدیل به زن، لجن را تبدیل به طلا و حکایتی را تبدیل به نمایشنامه می‌کند.))

حضور بورخس در جای‌جای صد سال تنهایی به چشم می‌خورد. به نظر می‌رسد مارکز هنگام خلق ملکیادس به شخصیت بورخس عنایت زیادی داشته است.

اما خشم و آشپزی اصلا با هم میانه‌ای ندارند و آدم‌های عصبانی نمی‌توانند آشپزهای خوبی باشند.

و بدین ترتیب زندگی من سراسر فرار است، و همه‌چیز را از دست می‌دهم، همه‌چیز را به نسیان یا به آن من ِ دیگر می‌بازم.