در یک روز معمولی ما با فراموشی زندگی می‌کنیم و از یاد می‌بریم که تمام لحظاتی که شاید آنها را خسته کننده می‌دانیم، در واقع یک معجزه هستند.

گاهی اوقات هیچ ایرادی ندارد که درد خود را مانند یک کودک بیرون بریزید؛اگر هم نمی‌توانید این کار را انجام دهید، آن را آزادانه برای خودتان بیان کنید.

شاید ما بدون اینکه در قلبمان زمانی برای بلوغ داشته باشیم، بالغ شده‌ایم؛ چون زمان مارا کنار زده است و می‌گذرد. انگار همه به هم قول داده‌اند و عجله دارند که به نام بزرگسالی دردهای خود را بپوشانند.

هیچ‌کس برای داشتن یک زندگی دردناک به دنیا نیامده است. همه‌ی ما این حق را داریم که رویای یک زندگی شاد را داشته باشیم.

چیزی وجود ندارد که ما مجبور به تحمل آن باشیم. چون دنیا سخت است، گریه کردن اشکالی ندارد.