بریده‌های کتاب چه کسی معلم تاریخ را کشت؟

شادمانی از کجا آید به سوی ما؟ حال آن‌که نزد ما، هر پرنده‌ای به هوا برخاست، سر بریده شد و هر پیام‌آوری آمد، نیز...! و هر مصلح و نوآوری یا نویسنده و شاعری به سوی ما آمد، بر بالش شعر... سر از پیکرش جدا شد!

من همه جا ممنوعم پس... مراهمه جا می‌خوانند...

اسرائیل را چه باک از برخی عرب‌ها وقتی که آنها، خود «یهودی» شده اند؟

ما به خوار شدن عادت کرده‌ایم و از انسان چه می‌ماند آن‌گاه که به خواری عادت کند؟

در روزگاران گذشته، ما در شعر و بیان و بدیع و سخنوری، پیشتاز بودیم و اینک، شغلمان «از هم دریدن نوشته‌ها»ست!

در جهان سوم، حاکمان از جیک جیکِ گنجشکان و از انتشار رایحه‌ی گل‌ها و بق بقِ کبوتران می‌هراسند و دریا را -اگر پرحرفی کند- به زندان می‌افکنند! برای حاکمان جهان سوم، دشوار است که با اندیشه، آشتی کنند و قلم را، تایید...! آیا گرگ می‌تواند با گوسفندان از درِ آشتی درآید؟

منتظرم باشید، ای گروه دلالان! ای که از پول نفت، بنا کرده‌اید اهرامی از نفاق؛ و شعر و نثر ما را بدل کرده‌اید به دکان ارتزاق! چشم به راه من باشید، که شعر پیوسته بیرون می‌تراود از عرق جبین مردمان... و از گرده‌های نان و از سیاه‌چال ‌های سرکوب و زلزله‌های برآمده از ژرفاها هر اندازه دیوارها را بلند بسازید خورشید را از طلوع کردن باز نخواهید داشت.

ما به تروریسم متهم هستیم، اگر نخواهیم بمیریم زیر بلدوزرهای اسرائیلی که خاک ما را زیر و رو می‌کند، تاریخ ما را زیر و رو می‌کند، انجیل ما را زیر و رو می‌کند، قرآن ما را زیر و رو می‌کند، خاک پیمبران ما را زیر و رو می‌کند اگر گناه ما این است، چه زیباست «تروریسم»!

هیچ قدرتی نیست که بتواند اسب‌ها را از شیهه کشیدن و گنجشک‌ها را از یافتن سرزمین‌ها بازدارد... در این رقابت، تنها واژگان برنده خواهند بود... چه بسا نویسنده‌ای را بکشید، اما نوشتن را نخواهید کشت خواننده‌ای را، چه بسا، سر ببرید اما چنگ را سر نتوانید برید.