شادمانی از کجا آید به سوی ما؟ حال آن‌که نزد ما، هر پرنده‌ای به هوا برخاست، سر بریده شد و هر پیام‌آوری آمد، نیز...! و هر مصلح و نوآوری یا نویسنده و شاعری به سوی ما آمد، بر بالش شعر... سر از پیکرش جدا شد!

ما به خوار شدن عادت کرده‌ایم و از انسان چه می‌ماند آن‌گاه که به خواری عادت کند؟

در روزگاران گذشته، ما در شعر و بیان و بدیع و سخنوری، پیشتاز بودیم و اینک، شغلمان «از هم دریدن نوشته‌ها»ست!

در جهان سوم، حاکمان از جیک جیکِ گنجشکان و از انتشار رایحه‌ی گل‌ها و بق بقِ کبوتران می‌هراسند و دریا را -اگر پرحرفی کند- به زندان می‌افکنند! برای حاکمان جهان سوم، دشوار است که با اندیشه، آشتی کنند و قلم را، تایید...! آیا گرگ می‌تواند با گوسفندان از درِ آشتی درآید؟