بریده‌های کتاب به دنبال ماه

انجام دادن هر کاری با تمام وجود، هر چیز بی معنایی را معنادار می کند.

این فقط نوع متفاوتی از آزمون بود؛ آزمونی که هیچ کاری از او نمیخواست، جز اینکه اجازه بدهد اتفاق ها خودشان بیفتند. او متوجه شد بعضی وقتها هیچ کاری نکردن سخت تر از انجام دادن کاری است.

رسیدن فقط بخش کوچکی از سفره... ما باید تلاشمون رو بکنیم تا از همه ی بخش های ماجراجویی مون لذت ببریم.شاید هرگز به جایی که می خوایم نرسیم، ولی ناراحت کننده نیست اگه حداقل از مسیر لذت نبرده باشیم.

مهم این که به یاد داشته باشیم گاهی پاداش کارمون رو نمی گیریم. گاهی همه تلاش ها و صبوری ها و خوش بینی هامون بیهوده ست. ولی خود سفر، این که چطور اون رو طی کردیم و با چه کسی هم سفر بودیم، همیشه درون ما زندگی خواهد کرد... به همین دلیله که کارهامون رو با همه وجودمون انجام می دیم؛ این طوری زمانی که به نتیجه نمی رسه، لااقل می دونیم هر کاری از دستمون بر اومده، کردیم.

"اگه فقط نگران این باشیم که اثرمون چطور از آب درمیاد و دیگران چه فکری درباره‌ش بکنند، اون چیزی که آفرینش رو مسرت‌بخش می‌کنه، از دست میدیم."

هر چیزی که پیش روی ما قرار داره، هنوز مسیر ماست. پیچ و خم ها و آزمون ها و موانع اهمیتی ندارن. راه همیشه همینه. ما نمی تونیم راه دیگری رو بریم...پس باید ایمان داشته باشیم و هر چه در توان داریم انجام بدیم.

"مامانم گفت اگه ماه رو با همه‌ی وجودت دنبال کنی، تو رو جایی می‌بره که باید باشی."

"وقتی نورِ حضورمون رو به چیزی می‌تابونیم، چیزهای کمی هست که نمی‌تونیم درکشون کنیم، و وقتی شروع می‌کنیم به درک اون‌ها، ترس‌های ما، مثل تاریکی، محو می‌شن."

سفر کردن بدون همسفر، خیلی سخت تر است.

بعضی وقت ها حضور یک نفر دیگه ست که به ما اجازه می ده بدرخشیم. اگه این موضوع رو به خاطر بسپاریم، به ما کمک میکنه زمانی که یک نفر دیگر رشد میکنه، دلخور و خشمگین نشیم. بلکه از این ماجرا استقبال کنیم و برای اون آدم خوشحال باشیم. موهبت های یک نفر دیگر می تونه کلید گنجینه موهبت های ما باشه.

گرگ گفت: "نمی‌دونم. دنبال کردن ماه شاید نتیجه‌ای نداشته‌باشه. ولی اینجا نشستن و حرف زدن درباره‌ی این موضوع قطعا نتیجه‌ای نداره."

"ما به هیچ چیز نمی‌تونیم تا ابد تکیه کنیم. همون طوری که گربه گفت همه چیز گذراست؛ چه خوب، چه بد."

گرگ گفت: "باید همین الآن شروع کنیم؛ ماه منتظر ما نمی‌مونه."

"وقت‌هایی هست که هر کاری از دستمون برمیومده، کردیم. این جور وقت‌ها باید یاد بگیریم به عقب برگردیم و اجازه بدیم که جهان با همه‌ی شگفتی‌های درک‌ناپذیرش نقش خودش رو بازی کنه."

"این گل نیلوفر آبیه. ریشه‌هاش از وسط آب به گل و لای ته برکه میره. با این که نیلوفرها زندگی‌شون رو توی تاریکی و آلودگی آغاز می‌کنن، گل‌های زیبا و باشکوهشون بر فراز آب‌های سیاه، رو به آسمون می‌ره."

"جایی در وجودت شعری هست که فقط خودت می‌تونی بنویسیش. ترکیبی منحصربه‌فرد از چیزی که دوستش داری، چیزی که از اون می‌ترسی و همه‌ی چیزهایی که فقط خودت تجربه کردی. این شعریه که باید بنویسی."

وقتی نور حضورمون رو به چیزی می تابونیم،چیزهای کمی هست که نمی تونیم درکشون کنیم، وقتی شروع میکنیم به درک اونها،ترس های ما مثل تاریکی، محو می شن.

فردایی وجود نداره. فردا وقتی مهم میشه که به امروز تبدیل شده باشه.

برای رسیدن به هر مقصدی، به مسیر نیاز داریم.