بریده‌های کتاب دریچه ای به عالم پنهان

راه این صعود، فقط نزول و هبوط بود و بس؛و راه هبوط تنها توجه به عالم کثرت و میل به زمینی شدن. اینجا بود که شیطان به اذن الهی جلو آمد و شیطنت خود را آغاز کرد...

بدن هر انسان فقط «بدن» او به شمار می رود، نه «خود» او.

حقیقت انسانی، حقیقی است که ملائک الهی در برابر آن باید از روی ادب و نه از روی عبادت، سر به سجده نهند و تواضع کنند.

اما چرا انسان باید به این عالم بیاید؟ زیرا انسان تا به این عالم قدم ننهد، در تنگنای اینجا قرار نگیرد در بوته بلا و امتحان واقع نشود، رشد نمی‌کند؛ مانند دانه گندمی که اگر بخواهد جوانه بزند و سر به آسمان بکشد ابتدا باید به زیر خاک برود و چند صباحی را در ظلمت و فشار آن خانه تاریک به سر ببرد تا اینکه سر برآورد و دریچه به دنیای نور بگشاید و دوباره سر از خاک بیرون آورد؛ اما این بار که از خاک بیرون می‌آید، آن دانه گندم پیشین نیست؛ دانه‌ای است جوانه زده که می‌تواند ده‌ها برابر صعود کند و خود، منبع و منشا ده ها دانه جدید شود.

این وطن مصر و عراق و شام نیست این وطن شهری است کان را نام نیست ••• زانکه از دنیاست این اوطان تمام مدح دنیا کی کند خیرالانام ••• حب دنیا هست راس هر خطا از خطا کی می‌شود ایمان عطا