بریده‌های کتاب تمام چیزهای خطرناک

چقدر دیوانه کننده است، نیمه شب ها بیدار ماندن بدون هیچ همراهی جز افکارت.

دلم میخواهد این حس را درک کند: دنبال چیزی گشتن و هرگز نیافتنش. فکر اینکه کجا ممکن است ان را گم کرده باشد، درست همانطور که من به چشمانش نگاه کرده و دنبال حسی گشته بودم که سابقا به من داشت.

زن ها از بدو تولد با حس عذاب وجدان روبه‌رو اند. ما همیشه فکر میکنیم مسئول تمام مشکلاتیم. نیاز به عذرخواهی همیشه در ما وجود دارد.

با صدای بلند که کلمات را میخوانم، در جلد ان ادم ها فرو میروم و تجسم میکنم جای یکی دیگر بودن، زندگی دیگری داشتن، چه حس و حالی دارد.

خشونت همواره به اشکالی سراغمان می اید که انتظارش را نداریم: سریع، بی سر و صدا، پنهان در چیزی دیگر. همیشه میدانست برای ارتکاب به قتل لازم نیست ماشه را بکشی_گاهی فقط لازم است تفنگ را پر بکنی و بگذاری خودش در برود.

ازادی ما یک سراب بود. همه چیز در بی توجهی خلاصه میشد.

ما فکر میکنیم وقتی خوابیده ایم، دنیا هم به خواب فرو میرود. انتظار داریم صبح که شد، همه چیز را مثل قبل از سر گیرد، دست نخورده، بدون خدشه. انگار چون ما توقف کرده ایم، زندگی هم توقف میکند.