در یک کلام زیبا بود!‌
من زیاد آدم نمایشنامه نیستم؛ چه نوشتن چه خواندن! 
ولی این یکی (و کمی تا قسمتی هم "شهرما" اثر تورنتون وایلد) نظرم رو تا حدی چرخاند!
حتی با اینکه نویسنده ش  اریک ایمانوئل اشمیت بود!😒 
🚫⚠️خطر اسپویل⚠️🚫
شخصیت ناشناس "احتمالا" خداست! احتمالا؛چون تا دقیقه ۹۰ هم مطمئنا نمیشه گفت واقعا بود یا نبود! 
اما گفتگوی بین فروید که روانشناسِ فیلسوفِ خدا ناباوریست که حتی سعی میکنه ناشناس رو معالجه کنه قشنگ بود!
      

        متی عزیز و نازنینم!
اعظم مشکلات زندگیمونو توی یکی دو جمله خلاصه کردی و این کار فقط از تو برمیاد دقیقا مثل وقتی داد میزدی:
I'm hopeless and awkward and desperate for love!
(من نا امید و ترحم برانگیز و بیچاره ی محبتم...! )

کتاب فرندز رو زمانی تموم کردم که حدود یک سال از مرگ متیو پری میگذره. اگر چندلر توی سریال رو بشناسید به وضوح اون رو توی کتاب ام پیدا می کنید و اگر از چندلر سریال خوشتون می اومده از کتاب هم خوشتون میاد. مگر اینکه با متن مسئله پیدا کنید؛ ترجمه من ترجمه ی کیمیا فضایی نشر میلکان بود. بی تردید جزو افتضاح ترین متنهایی بود که دیده بودم...! حالا یا نویسنده یادش رفته بود که داره یه کتاب می نویسه نه متن استنداپ کمدی، یابه احتمال بیشتر مترجم خیلی تبحری در تبدیل لحن وسبک همراه با ترجمه لغات نداشته. خلاصه که انتظارم خیلی بیشتر بود.
اما در رابطه با اصل داستان باید بگم مجبورتون میکنه دوباره نگاهی به سریال بندازید. ممکنه شمام مثل من فکر کرده باشید: عهههه این یارو تو مدت کوتاه بین دوتا فصل چقد داغون شده؟!  و بعد متوجه بشید اونجا اوج اعتیادش بوده یا فلان جا تازه از مرگ حتمی جون سالم به‌در برده بوده یا توی بهمان قسمت چقدرتلاش می کرده که متمرکز بمونه چون به نظرش لیاقت سریال فرندز بیشتر از این بوده که خرابش کنه... 
 متیو پری ذاتا ماشین شوخی سازی بوده! تمام تلاشش رو می کرده و میتونسته خیلی بهتر از اینم باشه. اما مدام فکر کرده چه دلیلی وجود داره که یکی منو دوست داشته باشه منکه چیزی برای ارائه ندارم!  و وقتی می فهمم تمام اینا بخاطر خود کم بینی خودش بوده قلبم میشکنه که چقدر گناه داشته...
بقول خودش: 
I'm Chandler;I make jocked when I feel uncomfortable
(من چندلرم؛ وقتایی که معذبم جک تعریف می کنم!)
      

        امیدوارم اینکه چرا به این طفل معصوم انقدر کم لطفی شده فقط به واسطه "کمی" چندش/ترسناک/حال بهم زن بودنش باشد...!
جسد کتابی بود که مدتها میخواستم بخوانم و هی نشد و باز نشد تانمایشگاه کتاب تهران که از غرفه دار گرفتم ببینمش بعد رویم نشد برگردانم.  خوب می دانستم دارم چه میخرم. موضوع "جسد" از اسم و عکس و تمام وجناتش چکه می کند! کلی اطلاعات ناب و بی نظیر که بعید می دانم به این راحتی ها در اینترنت (یا جای دیگری) پیدا شود و کاملا به درد بخور است چه بخواهید به دانسته هایتان بیافزایید، چه یک صحنه ی جنایی بنویسید و چه اینکه به شغل (نا)شریف قاتل زنجیره ای بودن روی بیاورید!! یک دایرة المعارف نسبتا جامع در سطح پزشکی در مورد بدن انسان که با واضح ترین کلمات نوشته و به قلم بی نظیر مری روچ نازنین جان گرفته است. بی تردید بدون هر کدام از این دو عنصر به این جذابیت نمی شد. هزارو پانصد درصد توصیه میکنم بخوانیدش!

پ.ن:بعد از خودم اولین کسی که کتابو خونده بود، در همون دو سه صفحه اول، کتاب را کنار گذاشته چون بنظرش خیلی تهوع اور بوده، تمام تلاشش را برای ادامه دادن کرده ولی نتونسته!! این طرفم منو داریم؛ تنها دلیلی که کتاب رو ارومتر می خوندم این بود که دیرتر تموم بشه و تنها دلیلی که کتاب رو نمی‌خوردم این بود که قرار بود به کسی بدمش😬🙄
      

        پس از چند سال دوباره خواندمش.
کتاب بی نهایت زیبا متن بی نهایت روان و جذاب و موضوع بسیار باز و بی نهاااایت غم انگیز است. 
چه کسی می گوید به زنان ظلم نشده؟؟؟ ظلم از این بالاتر که زندگی دختر دبیرستانی را از او بگیری، ارزشهایش، آرزوهایش، انگیزه و اهدافش، سلامت جسم و روانش، آبرو و خانواده اش و هر چیز دیگری که او را تعریف می‌کند دفن کنی، و سپس پوسته ی زنی بر جا بماند خالی از امید و مملو از شرم که حتی زنده هم نیست فقط نفس می کشد و به جرم قربانی بودن ملزم به سکوت است!

داستان ثریا بی حد و حصر دردناک است. اما خواندنش را خصوصا برای خانمهای جوان بی شک توصیه می‌کنم.
      

        تمام شد! آن‌هم در روزی که بی اندازه پی بردم دنیای کتابها و کاراکترها بهترین دنیاست، و امن ترینشان، و دوست داشتنی ترینشان...!
کتاب را دوست داشتم به این خاطر که کشش خوبی داشت خصوصا از اواسطش به این‌طرف(صادقانه اوایلش را به زور و صرفا به این دلیل میخواندم که کتاب امانت بود و باید برگردانده می‌شد) و همچنین به این خاطر که روان و جذاب ترجمه شده بود و بسیار به جزئیات پرداخته بود.
و کتاب را دوست نداشتم اول بخاطر پایان بندی افتضاحش، دوم بخاطر پایان‌بندی افتضاحش و سوم بخاطر پایان بندی افتضاحش... در رده های بعدی می شود به زیااادی فانتزی بودن شخصیتها خصوصا شخصیت اصلی، و گهگداری منطقی نبودن داستان هم اشاره کرد.
پ.ن:اگر به نیت کتاب جنایی برداشته اید بخوانید همین جا اعلام کنم که پرونده جنایی بسیار بیخودی در کل داستان جریان دارد که نه ادله و مدارک محکمی دارد نه شاهد درست حسابی نه حکم یا حتی نتیجه گیری راضی کننده ای. فقط یک قتلی هست که باشد... .
پ.ن۲: جایی که خرچنگها آواز می خوانند جای خاصی نیست اطلاق به یک محل دور است هر محل دوری... .
      

        اگر در کودکی تن تن خوان بوده اید احتمالا در بزرگسالی مبتلا به تمام نوشته-نقاشی های اقای حسین پور می شوید!!
شیرین، نمکین و خوشمزه بود! مثل غذایی که حیف است زود تمام شود...
      

        خب صادقانه بگم! کارهای ورث ور هم داشت کمی تکراری می شد تا اینکه با یک به یک سورپرایزم کرد!

شروع خطر اسپویل🔴⚠️
کل قضیه ی اسکی و مسیرهای  مخصوص اون و اقامتگاه و ابداع شرکت اسنوپ اونم در فرانسه یک طرف،با نوشتن قضیه ی قتل ها و تلاش برای کشف قاتل و رازهایی در گذشته ارین و فرار از مرگ با پای درب و داغان و از همه مهمتر اینکه خود قاتل راوی هم هست خارج از انتظار رفت.
پایان خطر اسپویل⚠️🔴

 کتاب دلچسبی ست بخصوص اگر مثل من عاشق زمستان هستید، انتخاب خوبی برای روزهای سرد بهمن است!!
      

        شایدم دارم زیادی سخت گیر می شم...

ترکیب انتن ندادن موبایل ها، گیر کردن در جزیره، که اطرافت ابه ودسترسی به جای دیگه ای نداری، طوفانی شدن هوا، شوهری با گذشته خوب اما وضعیت فعلی کمتر از سطح توقع که بنظر میاد دلش پیش دختری که قبلا فقط باهم دوست بودن گیر کرده و توهم خیانت همسر فعلیش، خود کم بینی خانمی که سعی میکنه تا دخل و خرج خانوادشون رو بهم می رسونه، برای جور کردن خرج پرستار بچه به زحمت می افته که یه سفر مجردی با شوهرش بره و ازدواجش رو نجات بده، حالام که اومدن در کنار خانمهای دیگه از همه نظر احساس خود کم بینی می کنه بنظرم دیگه تکراری شده این نویسنده ها چطوری روشون میشه تو چشم ایده های قشنگی که اون بیرون منتظرن، نگاه کنن؟؟؟😑

پ.ن: لطفا بر من نشورید، من خودمم می نویسم و متوجهم کار چقدر سخته باور کنید🫠

      

        اعصاب خرد کن و تکراری با پایان مشخص....

      

        نظر به اینکه من اصلا کتاب روانشناسی نمی خونم و دوست هم ندارم، این کتاب بی نظیر بود!!!
کتاب منحصرا در مورد تله های ذهنی یا طرحواره هاییه که ما در زندگی مون داریم و نمی فهمیم اما تمام رفتارهامون رو تحت تاثیر قرار میدن. دوتا ترجمه ازش هست یکی همین یکی هم اون آبیه که گویا ترجمه اون بهتره اما چون داخل فیدیبو فقط همین ترجمه موجود بود ناچارا همینو خوندم. که به جز یه مقدار سنگین بودن متنش و قلمبه سلمبه بودن کلمات، اونقدرام بد نیست. بسیاااار توصیه میکنم!

پ.ن: در مورد طرحواره توضیح نمی دم چون می ترسم نتونم خوب توصیفش کنم. در اینترنت یا کتاب بخونید.
      

        یکبار در توصیف صد سال تنهایی گفتم موقع نقد از مدیا های پرطرفدار دست و پام می لرزه. الان یه بار دیگه در نقد بلندیهای بادگیر، بعد از هر کلمه یه بار مکث می کنم مبادا به مقام شامخ امیلی برونته جسارت بشه😁😁
نسخه من از این کتابهای جینگول مستون با جلد پارچه ای که ادم دوست داره کل مجموعه ش رو نگه داره تو قفسه ش نبود. حتی این نسخه هم نبود، اما متن کامل و ترجمه روان بود. نمی دونم شاید نوع ترجمه اساس ادبی داستان رو زیر سوال برده بود اما من به هیچ وجه نپسندیدمش و حتی تلاش کردم چند وقت بعد دوباره از اول بهش یه شانسی بدم اما مجددا نتونستیم باهم ارتباط بگیریم و گذاشتمش کنار. و گمانم چند سال پیش هدیه ش دادم به یکی...
پ.ن:عشق هرگز نمی میرد؟! چرا؟!! تا جایی که ما دیدیم و شنیدیم عشق هم مثل هر موجود دیگه ای با یک بی دقتی  به رحمت ایزدی می پیونده....!
      

        از بچگیم خیلی وقتا پیش می اومد کتاب داستانهای کوتاه می خریدم. از یه جایی به بعد داستانها تکرار می شد فقط یه سری جزئیات تغییر می کرد که قابل صرفنظر بود و اصل داستان هم اکثرا از قصه های برادران گریم گرفته شده بود. افسانه های صبحی تمام یا دست کم اکثر نسخ یک داستان رو جمع اوری و کنار هم گذاشته؛ تمام نسخه های داستان ماه پیشونی، تمام نسخه های داستان نمکی، تمام نسخه های داستان حسنک و دیو و...
این کتاب جزو معدود کتابهای ایرانی  ای هستش که در نوجوانی خوندم و جزو محبوب ترین کتاب‌هاست و متاسفانه گویا خیلی معروف نیست....
      

        اسکارلت و آیوی یک رمان جذاب و تقریبا بدون اشکال برای نوجوان هست. علاوه بر این جذاب و گیراست، قلم نویسنده خیلی خوبه، و داستان پردازی هم واقعا قشنگه تا.... کتاب سوم!
اوج داستان دو میتونیم در گم شدن اسکارلت، و بعد پیدا شدنش ببینیم اما داستان از اون به بعد به شکل قابل ملاحظه ای رو به افول میذاره. داستان ها و ماجراجویی دوقلوها دیگه به اون اندازه جذاب نیست و بنظرم اگه فرصت ندارین به همون دو جلد اول بسنده کنین.
      

        نمیدونم چطور شد تصمیم گرفتن این کتاب مناسب سن کم باشه؟!😅
داستان جذابه، متن گیراست هرچند میتونست پایان بندی قشنگ تری داشته باشه.
از روی این کتاب یه فیلم هم چند سال پیش ساخته شده (یتیم خانه خانم پرگرین)که خیلییی توصیه میکنم با بچه های حساس نبیند؛ خوندن درباره موجودات غول آسایِ انگشت بلندِ بدون چشم، قطعااا به اندازه دیدنشون ترسناک نیست...😁
      

        سوال اینجاست:دیدن یک رویای شیرین چقدر می ارزد؟!
دیدن یک رویای "خیلی" شیرین چطور؟!...