بریده‌های کتاب یادداشت ها

جایگاه روح خود روح است،و در خود می تواند از بهشت دوزخ و از دوزخ بهشتی بیافریند.

نباید انقلاب کرد تا طبقه ای قدرت بگیرد،بلکه باید انقلاب کرد تا فرصتی برای زیستن پیش آید.

عشق که می‌رود، رنج سربرمی‌آورد.

می نویسی جنگ لهت کرده ،که دلت می‌خواهد بمیری،اما آنچه نمی توانی تحمل کنی این حماقت عمومی این عطش جبونانه به خونریزی،و این ساده لوحی جنایتکارانه است که هنوز باور دارد مشکلات بشری را می توان با خون حل کرد.

وقتی ‌که بچه بودم از مردم انتظاری داشتم که نمی‌توانستند برآورده کنند — دوستی مداوم، عاطفه‌ی همیشگی. حال آموخته‌ام انتظاری کم‌تر از آنچه می‌توانند برآوردند داشته باشم — همدمی و مصاحبتی دور از تکلف و تعارف.

ما درست در وسط یک تناقض زندگی می کنیم . قرن ما،تا خرخره در این تناقض زندگی می کند و خفه می شود،به آن که حتی قطره اشکی برای تسکین عذابش باشد.