بریده‌های کتاب دعای عرفه

خدایا! الطاف خفیّه‌ات، و مهربانی‌های پنهانی‌ات بیشتر و پیشتر از نعمت‌های آشکار توست.

و داوری تو بر ما عین عدالت است.

خدای من! چگونه ناامید باشم، که تو امید منی؟ چگونه سستی بگیرم؟ چگونه خواری پذیرم، که تو تکیه‌گاه منی؟

پس هرگاه که تو را خواندم، پاسخم گفتی. هرچه از تو خواستم، عنایتم فرمودی. هرگاه اطاعتت کردم، قدردانی و تشکر کردی. و هر زمان که شکرت را به جا آوردم، بر نعمت‌هایم افزودی‌. و این‌ها همه چیست جز نعمت تمام و کمال، و احسان بی‌پایان تو؟!

خدای من! تو چقدر به من نزدیکی، با این همه فاصله‌ای که من از تو دارم.

الهی ما اَقْرَبَکَ مِنّی وَ اَبْعَدَنی عَنْکَ خدای من! تو چقدر به من نزدیکی، با این همه فاصله‌ای که من از تو دارم!

خدای من! در همه ناله‌ها و فریادها، تمنای حضور تو موج می‌زند. شاخسار همه دست‌ها، رو به آسمان وجود تو گشوده می‌شود. پرنده همه نیازها، به سوی تو پر می‌کشد.

امام صادق علیه‌السلام: اگر کسی در شب قدر آمرزیده نشد، تا شب قدر سال بعد، چشم امید تنها به روز عرفه می‌تواند داشته باشد.