بریده‌های کتاب دلتنگی در فروشگاه اچ مارت

گناه او تنها اهمیت دادنِ بیش از حد بود.

اینکه کسی از من مراقبت می‌کرد حس خوبی داشت.

اینا موئه مامان،دوباره در میاد.:)

گفتن اینکه این واقعا زندگی کردن بود، هر روز سخت‌تر از روز قبل می‌شد.

به این نتیجه رسیدیم که اگر به جایی برویم که هیچ‌کدام تا به حال نرفته بودیم، می‌توانستیم فقط یک لحظه، فراموش کنیم که زندگی‌مان چقدر از هم پاشیده است.

همه این داستان‌ها اقرار می‌کردند که:مامان،حق با تو بود.

مادرم تنها کسی در دنیا بود که می‌توانست به من بگوید همه مسائل به نحوی حل خواهند شد.

+وقتی من مدرسه ام،تو کل روز چیکار میکنی؟ -من کارای زیادی انجام میدم،خب؟! تو متوجهشون نمی‌شی چون لوسی.وقتی از خونه بری،تمام کارایی که مامان برات انجام میده رو متوجه میشی.

مادرم میگفت: «چطور میتونی وقتی همچین اتفاقی می افته، به خدا اعتقاد داشته باشی؟»

"چطور می‌تونی وقتی همچین اتفاقی می‌افته، به خدا اعتقاد داشته باشی؟"

من نگران بودم که شیر بقیه حیوونا رو بخوره درست مثل غرور که بقیه اولویتای آدمو به تدریج نابود میکنه. مثلا اگه بیش از حد مغرور باشی، نمیتونی واقعا کسی رو دوست داشته باشی با اگه فکر می کنی همه جور کاری برات کسر شانه ،نمی تونی به تدریج پیشرفت کنی و به موقعیت شغلی خوبی برسی .

«وقتی من مدرسه ام، تو کل روز چیکار میکنی؟» «من کارای زیادی انجام میدم، خب ؟! تو متوجهشون نمیشی چون لوسی. وقتی از خونه بری تمام کارایی که مامان برات انجام میده رو متوجه میشی.»

وقت آن بود که زندگی کردن را به مردن ترجیح دهند‌.

من اثری بودم که مادرم از خود بر جای گذاشت. اگر نمی‌توانستم در کنار او باشم، به مادرم تبدیل می‌شدم.

تمام مادران کره‌ای به اسم فرزندانشان نامیده می‌شدند. به عنوان مثال، مادرِ جیون، مامانِ جیون بود. من هرگز نام واقعی هیچ‌کدام از مادران را یاد نگرفتم. هویت آن‌ها توسط هویت فرزندانشان بلعیده شده بود.

گناه او تنها اهمیت دادنِ بیش از حد بود.

من هرگز نمی‌توانستم کاملا به هر دو محیط و دنیا تعلق داشته باشم. فقط به صورت نصفه و نیمه می‌توانستم متعلق به هر یک از این دو دنیا باشم و همیشه منتظر بودم کسی که ادعایش بیشتر از من است و کامل و بی‌نقص به نظر می‌رسد، هر زمان که اراده کند، مرا از جمع بیرون کند.

پدرم در مورد احتمال اینکه مادر زنده نمانَد، و حتی اینکه بدون مادرم مایی وجود نخواهد داشت، صحبت می‌کرد.

دیگر برای فراری دور از واقعیت و محاسبه نشده به دلِ تاریکی، نقشه نمی‌کشیدم؛ اما با تمام وجود آرزو می‌کردم ظلمت و تاریکی گریبانمان را نگیرد.

هیچ وقت نمیتونی اینجا مشهور بشی.چون هیچ وقت نمیتونی عروسک خیمه شب بازی کسی بشی.