بریده‌های کتاب از تابستان تا تابستان

کل روز پر از غم بود ؛ از وقتی بیدار می‌شدیم تا وقتی که می‌خوابیدیم.

مرگ هم تقریبا مثل برف است ؛ نمی دانی کی می اید، حتی اگر وقتش معمولا زمستان ها باشد.

برای همین بابابزرگ را این قدر دوست دارم. میدانم که او هم همان قدر از من خوشش می آید، که من از او خوشم می‌آید. اما درباره ی لنا به این راحتی ها نمیشود نظر داد.

وقتی کشوری به کشور دیگر حمله می کند ، همه چیز سروته می شود : کارهای غیر قانونی تبدیل می‌شوند به درست ترین کارهای ممکن.

مرگ هم تقریبا مثل برف است ؛ نمی دانی که می آید

بابا بزرگ نگاهی جدی بهم انداخت و گفت دلتنگ شدن برای آدم‌ها، بهترین حس غم انگیز دنیاست. گفت:«ببین رفیق، اگه به خاطر دلتنگی برای کسی غمگین می‌شی، یعنی اون آدم برات مهمه. اینکه کسی برات مهم باشه، بهترین چیز دنیاست. ما کسایی که دلتنگشون هستیم رو توی قلبمون نگه میداریم.» و دستش را آرام به سینه اش کوبید. گفتم: «اوهوم...» و آستینم را به چشم‌هایم کشیدم. «ولی بابابزرگ، آدم نمی تونه با کسایی که این توئن بازی کنه.» و دستم را به سینه ی خودم کوبیدم. بابابزرگ سرش را تکان داد؛ درک می‌کرد.

عصر، مامان توضیح داد که گاهی اوقات ، درک مرگ آدم ها سخت است.

"آه... گذر زمان خیلی غم‌انگیزه."

اگر من سقوط کرده بودم ، لنا آنقدر ها هم نگرانم نمی شد.

گفتم:" خیلی وقتا از اینکه لنا رو از دست بدم میترسم . ولی فکر نکنم اون از اینکه منو از دست بده بترسه."

گفت:"آه... گذر زمان خیلی غم انگیزه ."

ما کسایی که دلتنگشون هستیم رو توی قلبمون نگه می داریم.