بریده‌های کتاب به خونسردی

وقتی که مردیم و در تابوت گذاشته شدیم، گل زنبقی در دستمان می‌گذارند تا زنده‌ام، نمی‌خواهی گلی به من بدهی؟

با اینکه مراقب بود عقیده‌اش را به دیگران تحمیل نکند و رفتاری عاری از هرگونه انتقاد داشته باشد، با وجود این مصمم بود که در خانه و مزرعه خود عقیدۀ او را محترم شمارند، ...

‌با اینکه خانم کلاتر شخصی ناراحت بود، اما به دیگران آرامش می بخشید. این نکته درباره اشخاص بی‌دفاع نیز صدق می‌کند چون انسان از جانب آنان هیچ خطری را احساس نمی‌کند...

همیشه مهم است چیزی با خودت داشته باشی که مال خودت باشد.

_خدایا، پری! این آت‌وآشغال‌ها را همه‌جا با خودت می‌بری؟ _ کدام آشغال‌ها؟ یکی از همین کتاب‌هام سی چوق برایم برداشته.

من کتاب هم دوست داشتم بخوانم. گنجینه لغاتم را گسترش بدهم. اهنگ بسازم. دوست داشتم نقاشی کنم. اما هیچوقت بابتش تشویق نشدم. نه از طرف او و نه هیچ کس دیگری...

هیچکس درک نمی‌کرد که واقعا مریض شده؛ که اندوه با او چنین کاری کرده؛ که اندوه دایره‌ای دورش کشیده که نمی‌تواند از آن فرار کند.

پری قلب مهربانی نداشت، ولی آدمی احساساتی بود.

چقدر سخت و دردناک است که شخصی اقرار کند آدم عادی نیست خصوصاً وقتی بداند عیب و نقصی که در او موجود است تقصیر خودش نیست و شاید با‌آن به دنیا آمده باشد.

آشنايانم زيادند، دوستانم كم اند و آن هايى كه من را واقعأ می‌شناسند به مراتب كم تر.