بریده‌های کتاب در کمال خونسردی

وقتی که مردیم و در تابوت گذاشته شدیم، گل زنبقی در دستمان می‌گذارند تا زنده‌ام، نمی‌خواهی گلی به من بدهی؟

با اینکه مراقب بود عقیده‌اش را به دیگران تحمیل نکند و رفتاری عاری از هرگونه انتقاد داشته باشد، با وجود این مصمم بود که در خانه و مزرعه خود عقیدۀ او را محترم شمارند، ...

‌با اینکه خانم کلاتر شخصی ناراحت بود، اما به دیگران آرامش می بخشید. این نکته درباره اشخاص بی‌دفاع نیز صدق می‌کند چون انسان از جانب آنان هیچ خطری را احساس نمی‌کند...

پری قلب مهربانی نداشت، ولی آدمی احساساتی بود.

چقدر سخت و دردناک است که شخصی اقرار کند آدم عادی نیست خصوصاً وقتی بداند عیب و نقصی که در او موجود است تقصیر خودش نیست و شاید با‌آن به دنیا آمده باشد.

من و تو یک عمر در جهنم زندگی کردیم بگذار حالا در بهشت بمیریم!

وقتی شخصی عمر خود را می خواهد بیمه کند شباهت به کسی دارد که می خواهد وصیت نامه خود را بنویسد. در هر دو حال فکر مردن از اندیشه آدمی می گذرد.

وقتی شخصی عمر خود را می‌خواهد بیمه کند شباهت به کسی دارد که می‌خواهد وصیتنامهٔ خود را بنویسد. در هر دو حال فکر مردن از اندیشهٔ آدمی می‌گذرد.

به عقیدهٔ دیک فقط پری یک جانی فطری و طبیعی بود. مردی سالم و عاقل ولی بی‌وجدان که می‌توانست به علتی یا بدون آن با خونسردی کامل جنایتی مرتکب شود.

(دیک) او را برای «تربیت کردن» شایسته نیافته بود تا روزی که پری برایش تعریف کرد که چگونه یک‌بار سیاهپوستی را بی‌علت در لاس‌وگاس کشته بود و آن‌قدر با زنجیر دوچرخه به او ضربه زده بود که بدبخت مرده بود. این داستان نظر‌ دیک را به پری تغییر داد و ارزش او را بیشتر کرد.

همیشه مهم است چیزی با خودت داشته باشی که مال خودت باشد.