بریده‌های کتاب چمدان

به او بگویم زندگی مرا قابل زندگانی کردی، به او بگویم دوستی تو به من امید و آرزو می‌دهد، آه، چه‌قدر چیزها می‌خواستم بهش بگویم، بگویم دوستت دارم. زبانم بند آمده و فقط میخواستم با نگاه چشم مطالب را بگویم.

ماهاکه مادر هستیم خیال می‌کنیم از همه‌کس نردیک‌تر به بچه‌هایمان هستیم، در صورتی که اینطور نیست، مادر از همه‌کس به بچه‌هایش غریب‌تر است.

و حالا میگویم:(من کشتم) من چه شیرین است پناه کسی را به گردن گرفتن و چه شیرین است بلاخره مقصودی و هدفی در زندگی داشتن.

فلان کس زن‌دار شده، سنگین و رنگین شده است، خوب است چندتا پاره سنگ دیگر توی جیب‌هایش بریزد تا سنگین‌تر بشود.

عروسی پسران و دختران برای پدران و مادران یادبود زنده‌ای از عروسی خودشان است.

آماده برای مرگ بودن زندگی را شیرین می‌کند.