بریده‌های کتاب ذوب‌شده

بە راستی که از تولد تا مرگ،پرتاب سنگی از دست کودکی به جای نامعلوم است که دلایل و عواقبش بر سنگ و زننده و خورنده هیچ روشن نیست.

گوشه اتاق مچاله شده بود و گریه می‌کرد. نمی‌دانست از تهی شدگی گریه می‌‌کند یا از درد. یکباره دلش خالی می‌شد و گریه می‌آمد، می‌آمد، می‌آمد، بدنش را کرخ می‌کرد، یخ می‌کرد، و مزه تلخ و مهوع دهنش، آزارش می‌داد.

آدم وقتی مرگ را شناخت،معنای زندگی را می‌فهمد.

همین‌که زنده مانده باید خدا را شکر کند، فقط بدی‌اش این است که زندگی دیگر برایش معنایی ندارد. این تلاش‌ها، این رفت و آمد‌ها، این نظم و بی‌نظمی، و همه‌ی این جهان و کائنات یک مسخره‌بازی احمقانه بیش نیست. چرا آدمی به دنیا می‌آید و در این جبر سنگی پرتاب شده می‌رود، می‌رود صفیرکشان، می‌رود تا جمجمه‌ی کسی را بترکاند، یا جام پنجره‌ای را فرو بریزد و بعد؟ به چه دردی می‌خورد این زندگی؟ به راستی که از تولد تا مرگ، پرتاب سنگی از دست کودکی به جای نامعلوم است که دلایل و عواقبش بر سنگ و زننده و خورنده هیچ روشن نیست...

همه چیز مسخره است. زندگی از دید من یک ساختمان کلنگی است که به هرجاش نگاه کنی چیزی درحال فرو ریختن است...

به راستی که از تولد تا مرگ، پرتاب سنگی از دست کودکی به جای نا معلوم است که دلایل و عواقبش بر سنگ و زننده و خورنده هیچ روشن نیست.