بریده‌های کتاب سرود کریسمس

لطفا بگذار احساسات پاک آدم ها را هم در موقع مرگ کسی ببینم.مرگ،در جایی که عشق و اندوه وجود دارد.

دیدن ابر چرک که پایین می‌افتاد و همه چیز را می‌پوشاند آدمی را به صرافت می‌انداخت که طبیعت همین نزدیکی ها زندگی می‌کند.

اسکروج درحالی که دستها را ستون کرده بود و از تختخواب بیرون میپرید، تکرار کرد: «من در گذشته، حال و آینده زندگی خواهم کرد و هرسه روح در من حضور خواهند داشت. آه، یاکوب مارلی! خدای بزرگ! به همین خاطر باید کریسمس را گرامی داشت.»

روح پاسخ داد:"بر هر انسانی تکلیف می‌شود که روح درونش را میان هم‌نوعانش راه ببرد و به اقصی نقاط سفر کند؛ و اگر این روح در زمان حیات پا به بیرون نگذاشته باشد، محکوم است که پس از مرگ چنین کند. محکوم است که در جهان سرگردان شود! و شاهد چيزهايی باشد که نمی‌تواند در آن دخالت کند و سعادتمند شود!"

خواهرزاده گفت:گوشت تلخی نکنید دایی جان. دایی پاسخ داد:چطور نکنم وقتی در دنیای ابلهانی مثل شماها زندگی میکنم؟کریسمس خوش!دست از این کریسمس خوش بردار! ایام کریسمس برای تو چه دارد جز اینکه وقت پرداختن صورت حساب هاست و آه در بساط نداری؛ وقت این است که بفهمی یک سال پیرتر شده ای اما یک ساعت ثروتمندتر نشده ای؛وقت حساب و کتابت است در حالی که یک قلم از دخل و خرجت در سرتاسر دوازده ماه آزگار با هم نمی‌خواند؟ اگر دست من بود، میدادم هر احمقی را که کریسمس خوش گویان دوره می‌افتد بيندازند در دیگ پودینگ خودش بجوشد و با یک شاخه ی راج فرورفته در قلبش او را دفن کنند. حقشان همین است!